اقتصاد اشغالی بدون اشغالگر

پس از ۲۰ سال اشغال افغانستان توسط غرب و به دنبال توقف پرداخت کمک های غربی، اقتصاد این کشور در آستانه سقوط است

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان

۱۴ سپتامبر ۲۰۲۱

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

برلین/کابل (گزارش ویژه) – پس از خروج غرب از افغانستان، سازمان ملل تلاش می کند تا مایحتاج ضروری را برای مردم این کشور فراهم سازد. کنفرانس اهداکنندگان سازمان ملل در ژنو در ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱توانست بیش از یک میلیارد دلار تعهدات کمکی را تضمین نماید. جمهوری فدرال آلمان ۱۰۰ میلیون یورو وعده داده است. توضیح اینکه چون غرب نتوانست اقتصاد افغانستان را در طول ۲۰ سال اشغال این کشور بازسازی نماید افغانستان همچنان به پرداخت های کلان از خارج وابسته بود، که غرب بخش های خاصی را افزایش داد – مانند خدمات برای پرسنل غربی و دولتی – اما نتوانست برای ایجاد تولیداتِ حتا نیمه نیز مستقل کاری کند. در حالی که مقامات فاسد دولتی میلیاردها دلار را زیر نظر غرب به دُبی قاچاق می کردند، مردم به طور فزاینده ای فقیر می شد. حتی قبل از خروج غرب، نیمی از افغان‌ها به کمک‌های بشردوستانه وابسته بودند. این واقعیت که پس از قدرت گرفتن طالبان و اعمال تحریم های ایالات متحده آمریکا، جریان کمک های مالی متوقف شد، ناقوس مرگ را برای اقتصاد افغانستان به صدا در آورد

بدون دریافت کمک مواد غذایی مانند ۲۰۱۹ در استان هلمند توسط هلال سرخ در افغانستان هیچ کاری میسر نیست.این نیز یکی از عواقب پاندمی است. (تصویر از هلال سرخ افغانستان در هلمند)

وابستگی به بودجه کمکی

وضعیت اقتصادی افغانستان پیش از آن که طالبان به سرعت قدرت را در دست گرفتند نیز فاجعه بار بود. بر اساس محاسبات بانک جهانی، پس از تقریباً ۲۰ سال اشغال کشور توسط غرب، مجموع کمک های بشردوستانه، بودجه غرب برای توسعه و هزینه های غرب برای ارتش هنوز حدود ۴۳ درصد از تولید ناخالص داخلی افغانستان (GDP) را تشکیل می داد و سه چهارم هزینه های دولت از طریق برنامه های حمایتی تامین می شد.[۱] تزریق شدید منابع مالی اقتصاد افغانستان را وابسته نگاه داشت: بخش‌هایی را که از جانب پرسنل غربی استفاده و توسط غرب تأمین می‌شد، مانند خدمات، متورم کرد، اما منجر بدین گشت که از سایر بخش‌های مهم، به‌ویژه بخش‌های صنعتی، غفلت گشت. در عین حال، پول افغانی به دلیل ورود مداوم وجوه، بیش از حد ارزش گذاری گشت و این صادرات را گرانتر و در نتیجه دشوارتر ساخت و واردات را تسهیل نمود. این همچنین موجب تضعیف تولید در افغانستان گشت. علاوه بر این  اقتصاد بازنشستگی افغانستان به فساد دامن می زد و قدرت های غربی هیچ اقدام جدی در برابر آن انجام نمی دادند: دولت کابل و جنگ سالاران حاکم در ولایات همواره می توانستند مبالغ هنگفتی از کمک های مالی را به جیب خود بریزند

اطلاعات دیگر

 

افغانستان: گرسنگی ایجاد می گردد

 افغانستان:    گرسنگی ایجاد می گردد (۲)*

سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان – ۲۰ ژانویه ۲۰۲۲

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

قحطی فعلی در افغانستان تا حدی تقصیر غرب است، زیرا اقتصاد این کشور در دوران اشغال وابسته بوده است، علاوه بر آن تحریم های آمریکا از کمک های بشردوستانه جلوگیری می نماید.

کابل/برلین/واشنگتن (گزارش ویژه) – قحطی کنونی در افغانستان عمدتاً توسط قدرت های غربی ایجاد گشته است. این را گزارش‌های سازمان‌های کمک‌رسان و نیز تحلیل‌های اقتصاد افغانستان در دوران اشغال غرب نشان می‌دهند. بر اساس این گزارش ها، زمانی که قدرت‌های غربی در آگوست ۲۰۲۱  کشور را ترک گفتند، در حالت وابستگی گسترده به کمک‌های فراوان بوده است که خود نتیجه منطقی اقتصاد اشغالی بود. از سوی دیگر، تحریم‌های ثابت ایالات متحده، افغانستان را از واردات ضروری – مانند دارو  و نیز سیستم مالی جهانی محروم کرده است. حتی سازمان‌های کمک ‌رسان نیز برای دریافت اجناس کمکی در کشور و پرداخت حقوق کارکنان خود در محل با مشکلات بزرگی مواجه می باشند. برای دریافت کمک های بشردوستانه مجوزهای ویژه بیهوده اند زیرا سایر تحریم ها همچنان مؤثر می باشند. درحال حاضر ۹۸ درصد افغان‌ها فاقد غذای کافی هستند. رسانه های آمریکا بیانیه مادلین آلبرایت،  وزیر امور خارجه این کشور در سال ۱۹۹۶، را به یاد می آورند که برای ایالات متحده اعمال سیاست تحریم در عراق “ارزش” مرگ نیم میلیون کودک بدنبال تحریم ها داشت.

اقتصاد اشغالی در افغانستان
مسئولیت قدرت‌های غربی در قحطی فاجعه‌بار کنونی در افغانستان از این واقعیت ناشی می‌شود که با وجود اینکه در طول دو دهه اشغال هر طور عملیات نظامی که ‌خواستند انجام دادند، اما نتوانستند توسعه نیم بند اقتصادی را نیز سازمان دهند. تحت حاکمیت آنان یک اقتصاد کنترل شده کلاسیک به وجود آمد: به گفته بانک جهانی، درست قبل از خروج عجولانه نیروهای غربی، کمک های بشردوستانه، بودجه توسعه غرب و حمایت مالی غرب از ارتش افغانستان ۴۳ درصد از کل درآمد ناخالص افغانستان را تشکیل می داد. علاوه بر این، نیروهای مسلح غرب و سایر پرسنل غربی بودجه بیشتری را وارد کشور کردند. در نتیجه، بخش‌هایی – به‌ویژه خدمات – که غرب برای سکونت پرسنل و فعالیت‌های خود بدانها نیاز داشت، متورم گشت، در حالی که در همان زمان، صنایع مهمی که می‌توانستند موجب استقلال افغانستان گردند – به‌ویژه تولیدات صنعتی – به طور سیستماتیک مورد غفلت قرار گرفتند. این واقعیت که پول افغانی در نتیجه ورود جاری وجوه از خارج بیش از حد ارزش گذاری شده بود، به واردات کمک می کرد و در نتیجه توسعه هر صنعت مستقل را دشوارتر می ساخت.[۱]

GERMAN FOREIGN POLICY L’UErope si “humaniste” emprisonne des personnes qui ont fait acte d’humanité

German Foreign Policy, 18/11/2021. Original : Die Humanität der EU
Traduit par Fausto Giudice, Tlaxcala

L'aide aux réfugiés est passible de lourdes sanctions dans l'UE. En revanche, ceux qui abandonnent des réfugiés aux frontières extérieures de l'UE par de refoulements illégaux sur des îles inhabitées restent impunis.

Signez la pétition au ministre grec de la Justice

ATHENES/BERLIN (GFP) - L'aide apportée aux réfugiés pour leur sauver la vie est menacée d'un quart de siècle de prison dans l'UE. Aujourd'hui, jeudi, s'ouvre sur l'île grecque de Lesbos le procès de 24 personnes [voir note A ci-dessous] qui ont aidé des réfugiés et qui sont accusées, entre autres, de "trafic d'êtres humains" et de "participation à une organisation criminelle" en raison de leur activité d'aide. La peine encourue : jusqu'à 25 ans de prison. Il ne s'agit nullement d'un cas isolé : Amnesty International a déjà documenté l'année dernière que dans de nombreux pays européens, des centaines de personnes sont probablement poursuivies parce qu'elles aident des réfugiés. En Allemagne, un pasteur a récemment été condamné une peine avec sursis pour avoir accordé l'asile ecclésiastique à un Iranien menacé d'expulsion. Dans le même temps, les gardes-frontières qui effectuent des refoulements contraires au droit international aux frontières extérieures de l'UE - pas seulement en Pologne et en Lituanie, mais aussi en Grèce et dans divers autres pays - restent impunis. Lors des refoulements depuis la Grèce par exemple, des réfugiés sont régulièrement abandonnés sur des îles inhabitées ou dans des canots pneumatiques sans moteur.

Poussés dans la rivière frontalière

Les refoulements de Grèce vers la Turquie, contraires au droit international, ont lieu régulièrement depuis des années. En 2014 déjà, l'organisation de réfugiés Pro Asyl avait publié un rapport détaillé dans lequel elle documentait les refoulements à la frontière terrestre et maritime entre les deux États. Elle estimait alors le nombre de réfugiés concernés à 2.000[1]. Amnesty International a récemment mené une enquête approfondie sur les refoulements à la frontière terrestre, qui est définie sur de longues distances par le fleuve Evros. Selon celle-ci, de nombreux cas ont pu être attestés rien qu'entre juin et décembre 2020, touchant environ 1 000 personnes selon les estimations de l'organisation. Les gardes-frontières grecs, mais aussi des personnes non identifiables habillées en civil, ont maltraité les réfugiés en leur donnant des coups de pied, de poing et de bâton ; dans certains cas, leur action doit même être classée comme torture, rapporte Amnesty[2]. Au moins un réfugié qui ne savait pas nager a été poussé dans la rivière frontalière et a dérivé en aval ; on ignore s'il a survécu. Même des demandeurs d'asile officiellement enregistrés ont été expulsés, emmenés à la frontière depuis des endroits distants de 700 kilomètres, dépouillés de leurs papiers et contraints de traverser la rivière frontalière.

Abandonnés sur un canot pneumatique

Les refoulements sont également documentés depuis un certain temps à la frontière maritime gréco-turque, parfois même par l'autorité frontalière de l'UE Frontex. Ainsi, l'année dernière déjà, des agents de Frontex ont enregistré la manière dont les garde- côtes grecs ont pris en charge, dans la nuit du 18 au 19 avril 2020, une trentaine de réfugiés sur un canot pneumatique au large de Lesbos, avant de les transférer d'abord sur un navire des garde-côtes, puis sur un autre canot pneumatique sans moteur - et de remorquer ce dernier dans les eaux turques, où les réfugiés ont fini par dériver en mer, impuissants, jusqu'à ce que les garde-côtes turcs les recueillent. Il arrive aussi que des agents de Frontex soient eux-mêmes impliqués dans des opérations de refoulement (german-foreign-policy.com [3]). Ce n'est que récemment que la plus grande tentative de refoulement en violation du droit international a été documentée. Les garde-côtes grecs ont intercepté au sud de la Crète - en vue de la côte - un bateau en détresse avec 328 réfugiés, mais ne l'ont pas remorqué sur l'île grecque de la Méditerranée, mais en direction de la Turquie. La tentative d'inciter les garde-côtes turcs à prendre en charge le navire a toutefois échoué ; les réfugiés ont donc été emmenés dans un camp entouré de barbelés sur l'île grecque de Kos[4].

افغانستان :دوران بی جُرمی

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان – 30 اوت 2021

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

ارتشیان غرب در افغانستان هزاران غیرنظامی را کشته و جنایات جنگی مرتکب گشته اند. نزدیک به هیچیک از آنان پیش از برون رفت نهائی بازخواست گشته اند.

گزارش ویژه – با برون رفت نهائی نیروهای غرب از افغانستان در روز سه شنبه 31 اوت دو دهه حملات کشنده غرب به غیرنظامیان و نیز جنایات سیستماتیک غرب در هند و کش به پایان می رسد. تا پایان قرارداد برون رفت آمریکا با طالبان در فوریه 2020 بنا بر داده های سازمان ملل توسط حملات هوایی نیروهای غرب یا عملیات ویژه، سالانه صدها غیرنظامی و از جمله در سال 2019 دستکم 559 غیرنظامی رکشته شده اند. تعداد بیشماری اشخاص عادی بدنبال حملات پهپادی آمریکا بقتل رسیده اند، مدت زمانی فقط یک تن از 10 نفر که توسط حملات پهپادی بقتل رسیدند هدف حمله پهپادی بوده اند. اطلاعاتی که برای حملات پهپادی مورد نیاز بوده اند از جانب مقامات آلمانی نیز به آمریکائیان داده می شد؛ این در مورد اطلاعاتی نیز که برای اسیر نمودن و شکنجه توسط سازمان سیا انجام می شده مصداق دارد. نیروهای ویژه استرالیایی غیر نظامیان غیرمسلح را مطابق رسم اثبات تهور، می کشتند. جنایات جنگی غربیان معمولا تا کنون بدون مجازات مانده اند.

قربانیان غیرنظامی

نیروهای غربی که اکنون دیگر افغانستان را ترک می گویند درعملیات هایشان تا همین اواخر مرتب شمار زیادی از غیر نظامیان را کشته اند. آمار قربانیان مربور را سازمان ملل به 3804 نفر که مرگ آنها به واسطه عملیات جنگی در سال 2018 مستند گشته است به دستکم 1185 فقره حملات نیروهای مختلف که در پشتیبانی از نیروهای دولتی می جنگیده اند  نسبت می دهند که دستکم 406 تن آنها با عملیات ارتشیان غربی کشته شده اند . در سال 2019 شمار کشته شدگان غیرنظامی توسط نیروهای غربی افزایش یافته، دستکم به 559 تن رسید. نقصان شمار کشته شدگان فقط پس از قرارداد برون رفت آمریکا با طالبان در فوریه 2020 در ارتباط قرار دارد. نیروهای غربی همواره به حملات هوایی دست زده اند که بخاطر میزان بالای قربانیانش موضوع گزارشات بین المللی گشته است. از جمله در فوریه 2007 در یک حمله هوایی در استان هلمند، که در آخرین بمباران از یک رشته حملات هوایی بود، 80 کشته غیرنظامی به ثبت رسیده است.[1] در پنجم ماه مه 2019 در بمبارانی که اعلام کردند به لابواتوارهای تولید مواد مخدر صورت گرفته است دستکم 30 تن و احتمالا 60 تن غیرنظامی کشته شدند. در حالیکه آمریکا مدعیست کشته شدگان نفرات طالبان بوده اند، سازمان ملل متحد  آنان را  غیرنظامی و کارگر، زن و کودک دانسته است. [2]

گینه ، آلمان ، آلومینیوم : نفرین بوکسیت

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان

German Foreign Policy

26 مه 2021

بفارسی از حمید بهشتی

برلین برای تأمین مواد اولیه مورد نیاز آلمان از پروژه های استحراج معدن در گینه به بهای خسارت شدید به مردم و محیط زیست حمایت می نماید

برلین /کُناکری (گزارش ویژه) اقدامات دولت آلمان برای تأمین بوکسیت مورد احتیاج این کشور به نقض حقوق بشر و آسیب های شدید محیط زیست در گینه می افزاید. کشور مزبورِ غرب آفریقا دارای بزرگ ترین منابع بوکسیت و سومین صادر کننده آن در جهان بوده، در حال حاضر 90 درصد نیاز آلمان را تأمین می نماید. بوکسیت ماده اولیه برای تولید آلومینیوم می باشد و برای تولید اتومبیل های ساخت آلمان اهمیت بسزائی دارد. برای تأمین مواد لازم شرکت های آلمان برلین وامی به میزان 293 میلیون دلار را برای توسعه معدنی در گینه تضمین نموده است که سالهاست موجب خسارات شدیدی به آب مورد نیاز مردم و زراعت در منطقه وارد ساخته و ممر معاش اهالی آبادی های بسیاری را نابود ساخته است. اعتراضات اهالی تا کنون بی اثر مانده اند. مردمی که آینده زندگیشان به یغما رفته است دائم از گینه فرار کرده و از راه های پرخطر راهی اروپا گشته اند.

 ماده اولیه برای صنعت اتومبیل

بوکسیت ماده اولیه ایست برای تولید آلومینیوم و به ویژه در اتومبیل سازی دارای اهمیت فراوان است. البته در این اواخر در آلمان آلومینیوم از طریق بازتولید حاصل می گردد (آلومینیوم ثانوی) که در سال 2019 بالغ بر 691.900 تن بوده است. اما این به هیچ وجه احتیاج شدید بدان را تأمین نمی کند. این است که در سال 2019 علاوه بر آن 507.900 تن آلومینیوم اولیه در آلمان تولید و مقدار زیادی نیز وارد گشته است.مصرف آلمان مجموعا به 2 میلیون تن آلومینیوم رسیده است. بدین ترتیب آلمان سومین مصرف کننده آلومینیوم در جهان می باشد، پس از چین و آمریکا. بر اساس اطلاعات اداره مرکزی علوم جغرافیایی و مواد اولیه (BGR) فقط صنعت اتومبیل سازی 47 درصد آلومینیوم موجود در آلمان را مصرف می نماید. از 2,5 میلیون تن بوکسیتی که در سال 2019  مورد نیاز برای تولید آلومینیوم بوده است 93,1 درصد آن از گینه واقع در افریقای غربی وارد گشته اشت. کشور مزبور دارای بزرگ ترین منابع مربوطه در سراسر کیتی است- بیش از یک چهارم منابع موجود در جهان - و در حال حاضر سومین تولید کننده پس از استرالیا و چین می باشد که در عین حال به منابع زیرزمینی خود وابسته است.  صدور بوکسیت، سنگ آهن، طلا و سایر مواد اولیه 80 درصد صادرات این کشور را تشکیل می دهند.