در افغانستان پسا آمریکایی بر طبل های برادر کشی تندتر می کوبند

سلمان رفیع شیخ ,Asia Times  2021/06/13,

بفارسی از حمید بهشتی

           

جنگ داخلی افغانستان گام نهادن به مرحله تازه ای از عدم ثبات است، زیرا سرداران جنگی و مجاهدین دوباره به صحنه می آیند تا در مقابل حملات طالبان مقاومت نمایند

 

بقایای دو سوء قصد انفجار بمب در کابل که به کشته شدن 7 تن انجامید. 12 ژوئن 2021 – تصویر: خدائی بردی سادات / AFP به واسطگی آژانس آنادولو

 

در حالیکه نیروهای آمریکایی و ناتو زودتر از آنچه انتظارش می رفت افغانستان را ترک می گویند، خشونت در منطقه اوج گرفته و می تواند پیش درآمدی برای جنگی بزرگتر باشد.

 بسیاری بر این باورند که طالبان از خلعی که برون رفت نیروهای آمریکا و ناتو بجای می گذارد بهره برداری مینماید تا کنترل کابل را بدست گیرد و دوباره امارتی اسلامی بوجود آورد، نظیر آنچه آمریکا پس از حمله در سال 2001 سلب قدرت نموده بود.

 در سه روز اول ماه ژوئن دستکم 64 تن از نیروهای امنیتی افغانستان و 26 تن غیرنظامی در حملات طالبان کشته شدند. اکثر کشته شدگان در دوم ژوئن در ایالت لنگرهار در حملات طالبان جان سپردند.

 دستکم 40 تن از نیروهای امنیتی هنگامیکه چندین قرارگاه امنیتی و یک پایگاه نظامی به دست جنگندگان طالبان افتاد کشته شدند.

 فتوحات طالبان در میادین جنگی که به سرعت وسعت می یابند دلیل قاطعی است برای اینکه نظامیان آمریکا و ناتو برنامه خروج خود را بسیار تسریع نموده اند. آنها ظاهراً نمی خواهند به جنگ اوج گیرنده ای کشیده شوند که از مناطق دور افتاده کوهستانی به داخل شهرها رسوخ می نماید.

 از مناطق به شهرها

بر اساس گزارشات مطبوعات تا کنون بیش از نیمی از نیروهای آمریکا افغانستان را ترک کرده اند و اکثر آنها تا 4 ژوئیه از آنجا خواهند رفت، بسیار زودتر از تاریخ اعلام شده در 11 سپتامبر.

اقتصاد اشغالی بدون اشغالگر

پس از ۲۰ سال اشغال افغانستان توسط غرب و به دنبال توقف پرداخت کمک های غربی، اقتصاد این کشور در آستانه سقوط است

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان

۱۴ سپتامبر ۲۰۲۱

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

برلین/کابل (گزارش ویژه) – پس از خروج غرب از افغانستان، سازمان ملل تلاش می کند تا مایحتاج ضروری را برای مردم این کشور فراهم سازد. کنفرانس اهداکنندگان سازمان ملل در ژنو در ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱توانست بیش از یک میلیارد دلار تعهدات کمکی را تضمین نماید. جمهوری فدرال آلمان ۱۰۰ میلیون یورو وعده داده است. توضیح اینکه چون غرب نتوانست اقتصاد افغانستان را در طول ۲۰ سال اشغال این کشور بازسازی نماید افغانستان همچنان به پرداخت های کلان از خارج وابسته بود، که غرب بخش های خاصی را افزایش داد – مانند خدمات برای پرسنل غربی و دولتی – اما نتوانست برای ایجاد تولیداتِ حتا نیمه نیز مستقل کاری کند. در حالی که مقامات فاسد دولتی میلیاردها دلار را زیر نظر غرب به دُبی قاچاق می کردند، مردم به طور فزاینده ای فقیر می شد. حتی قبل از خروج غرب، نیمی از افغان‌ها به کمک‌های بشردوستانه وابسته بودند. این واقعیت که پس از قدرت گرفتن طالبان و اعمال تحریم های ایالات متحده آمریکا، جریان کمک های مالی متوقف شد، ناقوس مرگ را برای اقتصاد افغانستان به صدا در آورد

بدون دریافت کمک مواد غذایی مانند ۲۰۱۹ در استان هلمند توسط هلال سرخ در افغانستان هیچ کاری میسر نیست.این نیز یکی از عواقب پاندمی است. (تصویر از هلال سرخ افغانستان در هلمند)

وابستگی به بودجه کمکی

وضعیت اقتصادی افغانستان پیش از آن که طالبان به سرعت قدرت را در دست گرفتند نیز فاجعه بار بود. بر اساس محاسبات بانک جهانی، پس از تقریباً ۲۰ سال اشغال کشور توسط غرب، مجموع کمک های بشردوستانه، بودجه غرب برای توسعه و هزینه های غرب برای ارتش هنوز حدود ۴۳ درصد از تولید ناخالص داخلی افغانستان (GDP) را تشکیل می داد و سه چهارم هزینه های دولت از طریق برنامه های حمایتی تامین می شد.[۱] تزریق شدید منابع مالی اقتصاد افغانستان را وابسته نگاه داشت: بخش‌هایی را که از جانب پرسنل غربی استفاده و توسط غرب تأمین می‌شد، مانند خدمات، متورم کرد، اما منجر بدین گشت که از سایر بخش‌های مهم، به‌ویژه بخش‌های صنعتی، غفلت گشت. در عین حال، پول افغانی به دلیل ورود مداوم وجوه، بیش از حد ارزش گذاری گشت و این صادرات را گرانتر و در نتیجه دشوارتر ساخت و واردات را تسهیل نمود. این همچنین موجب تضعیف تولید در افغانستان گشت. علاوه بر این  اقتصاد بازنشستگی افغانستان به فساد دامن می زد و قدرت های غربی هیچ اقدام جدی در برابر آن انجام نمی دادند: دولت کابل و جنگ سالاران حاکم در ولایات همواره می توانستند مبالغ هنگفتی از کمک های مالی را به جیب خود بریزند

اطلاعات دیگر

 

افغانستان :دوران بی جُرمی

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان – 30 اوت 2021

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

ارتشیان غرب در افغانستان هزاران غیرنظامی را کشته و جنایات جنگی مرتکب گشته اند. نزدیک به هیچیک از آنان پیش از برون رفت نهائی بازخواست گشته اند.

گزارش ویژه – با برون رفت نهائی نیروهای غرب از افغانستان در روز سه شنبه 31 اوت دو دهه حملات کشنده غرب به غیرنظامیان و نیز جنایات سیستماتیک غرب در هند و کش به پایان می رسد. تا پایان قرارداد برون رفت آمریکا با طالبان در فوریه 2020 بنا بر داده های سازمان ملل توسط حملات هوایی نیروهای غرب یا عملیات ویژه، سالانه صدها غیرنظامی و از جمله در سال 2019 دستکم 559 غیرنظامی رکشته شده اند. تعداد بیشماری اشخاص عادی بدنبال حملات پهپادی آمریکا بقتل رسیده اند، مدت زمانی فقط یک تن از 10 نفر که توسط حملات پهپادی بقتل رسیدند هدف حمله پهپادی بوده اند. اطلاعاتی که برای حملات پهپادی مورد نیاز بوده اند از جانب مقامات آلمانی نیز به آمریکائیان داده می شد؛ این در مورد اطلاعاتی نیز که برای اسیر نمودن و شکنجه توسط سازمان سیا انجام می شده مصداق دارد. نیروهای ویژه استرالیایی غیر نظامیان غیرمسلح را مطابق رسم اثبات تهور، می کشتند. جنایات جنگی غربیان معمولا تا کنون بدون مجازات مانده اند.

قربانیان غیرنظامی

نیروهای غربی که اکنون دیگر افغانستان را ترک می گویند درعملیات هایشان تا همین اواخر مرتب شمار زیادی از غیر نظامیان را کشته اند. آمار قربانیان مربور را سازمان ملل به 3804 نفر که مرگ آنها به واسطه عملیات جنگی در سال 2018 مستند گشته است به دستکم 1185 فقره حملات نیروهای مختلف که در پشتیبانی از نیروهای دولتی می جنگیده اند  نسبت می دهند که دستکم 406 تن آنها با عملیات ارتشیان غربی کشته شده اند . در سال 2019 شمار کشته شدگان غیرنظامی توسط نیروهای غربی افزایش یافته، دستکم به 559 تن رسید. نقصان شمار کشته شدگان فقط پس از قرارداد برون رفت آمریکا با طالبان در فوریه 2020 در ارتباط قرار دارد. نیروهای غربی همواره به حملات هوایی دست زده اند که بخاطر میزان بالای قربانیانش موضوع گزارشات بین المللی گشته است. از جمله در فوریه 2007 در یک حمله هوایی در استان هلمند، که در آخرین بمباران از یک رشته حملات هوایی بود، 80 کشته غیرنظامی به ثبت رسیده است.[1] در پنجم ماه مه 2019 در بمبارانی که اعلام کردند به لابواتوارهای تولید مواد مخدر صورت گرفته است دستکم 30 تن و احتمالا 60 تن غیرنظامی کشته شدند. در حالیکه آمریکا مدعیست کشته شدگان نفرات طالبان بوده اند، سازمان ملل متحد  آنان را  غیرنظامی و کارگر، زن و کودک دانسته است. [2]

گینه ، آلمان ، آلومینیوم : نفرین بوکسیت

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان

German Foreign Policy

26 مه 2021

بفارسی از حمید بهشتی

برلین برای تأمین مواد اولیه مورد نیاز آلمان از پروژه های استحراج معدن در گینه به بهای خسارت شدید به مردم و محیط زیست حمایت می نماید

برلین /کُناکری (گزارش ویژه) اقدامات دولت آلمان برای تأمین بوکسیت مورد احتیاج این کشور به نقض حقوق بشر و آسیب های شدید محیط زیست در گینه می افزاید. کشور مزبورِ غرب آفریقا دارای بزرگ ترین منابع بوکسیت و سومین صادر کننده آن در جهان بوده، در حال حاضر 90 درصد نیاز آلمان را تأمین می نماید. بوکسیت ماده اولیه برای تولید آلومینیوم می باشد و برای تولید اتومبیل های ساخت آلمان اهمیت بسزائی دارد. برای تأمین مواد لازم شرکت های آلمان برلین وامی به میزان 293 میلیون دلار را برای توسعه معدنی در گینه تضمین نموده است که سالهاست موجب خسارات شدیدی به آب مورد نیاز مردم و زراعت در منطقه وارد ساخته و ممر معاش اهالی آبادی های بسیاری را نابود ساخته است. اعتراضات اهالی تا کنون بی اثر مانده اند. مردمی که آینده زندگیشان به یغما رفته است دائم از گینه فرار کرده و از راه های پرخطر راهی اروپا گشته اند.

 ماده اولیه برای صنعت اتومبیل

بوکسیت ماده اولیه ایست برای تولید آلومینیوم و به ویژه در اتومبیل سازی دارای اهمیت فراوان است. البته در این اواخر در آلمان آلومینیوم از طریق بازتولید حاصل می گردد (آلومینیوم ثانوی) که در سال 2019 بالغ بر 691.900 تن بوده است. اما این به هیچ وجه احتیاج شدید بدان را تأمین نمی کند. این است که در سال 2019 علاوه بر آن 507.900 تن آلومینیوم اولیه در آلمان تولید و مقدار زیادی نیز وارد گشته است.مصرف آلمان مجموعا به 2 میلیون تن آلومینیوم رسیده است. بدین ترتیب آلمان سومین مصرف کننده آلومینیوم در جهان می باشد، پس از چین و آمریکا. بر اساس اطلاعات اداره مرکزی علوم جغرافیایی و مواد اولیه (BGR) فقط صنعت اتومبیل سازی 47 درصد آلومینیوم موجود در آلمان را مصرف می نماید. از 2,5 میلیون تن بوکسیتی که در سال 2019  مورد نیاز برای تولید آلومینیوم بوده است 93,1 درصد آن از گینه واقع در افریقای غربی وارد گشته اشت. کشور مزبور دارای بزرگ ترین منابع مربوطه در سراسر کیتی است- بیش از یک چهارم منابع موجود در جهان - و در حال حاضر سومین تولید کننده پس از استرالیا و چین می باشد که در عین حال به منابع زیرزمینی خود وابسته است.  صدور بوکسیت، سنگ آهن، طلا و سایر مواد اولیه 80 درصد صادرات این کشور را تشکیل می دهند.

افغانستان، یک جامعه ی مسلمانی موزائیکی

میلنا رامپولدی ،31  مرداد 1400

بفارسی از حمید بهشتی

افغانستان یک جامعه موزائیکی مسلمانی است که از فرهنگ ها، زبان ها، اقوام و گویش های بیشماری تشکیل گشته است. افغانستان به لحاظ ذخائر زمینی غنی است. بهمین جهت افغانستان هدف امپراطوری های خارجی قرار دارد که خواهان حاکمیت بر این ثروت ها می باشند. و هر گاه این امپراطوری ها آنجا را ترک گویند حاکمیت به دست گروه های افراطی این کشور می افتد. این امر پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی به وقوع پیوست و امروز نیز پس از برون رفت امپریالیسم آمریکا چنین است

 "طالبان" که خود را بدون مشروعیت، نماینده اسلام شریعتمدار می نامند، فقط گروه کوچکی از این موزائیک می باشند، جنبشی قومی و ناسیونالیستی پشتون ها که خود را در خلع پسا شوروی جا انداخته است. این گروه به میمنت ارتباط هایش با سوداگران تسلیحاتی و شبکه های قاچاقچی موفق گشته است قدرت خویش را گسترش دهد. اگر با دقت بنگریم که این به اصطلاح "طالبان" ، مراکز قدرت خویش را کجاها بر پا نموده است و توجه نمائیم کجاها منابع زیر زمینی این سرزمین قرار دارند، به برخی چیزها واقف می گردیم، اما نه به همه چیز.

معامله با جنگ

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان
https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/8789/

10 دسامبر 2021

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

یکصد شمار از بزرگ ترین کنسرسیوم های اسلحه سازی جهان در سالِ بیماری جهانگیرِ 2020، علی رغم بحران اقتصادی رشد داشته اند. سه چهارم آنها آمریکایی یا اروپائی هستند.

 

برلین/ واشنگتن (گزارش اختصاصی) یکصد شمار از بزرگ ترین کنسرسیوم های اسلحه سازی جهان به رهبری سازندگان جنگ افزار غرب،  در سال 2020 علی رغم سقوط اقتصادی جهانی بر میزان فروش محصولات خویش افزوده و به رکورد جدیدی دست یافته اند. به گونه ای که انستیتوی تحقیقاتی سیپری در استکهلم گزارش می کند میزان فروش آنها 1,3 درصد افزایش یافته و بیش از نیم بیلیون رشد داشته است. در حالیکه اقتصاد جهانی با 3,1 درصد اُفت مواجه بوده است. کنسرسیوم های آمریکایی 54 درصد و کنسرسیوم های اروپایی منهای روسیه حدود 21 درصد کل فروشِ این صد کنسرسیوم پرفروش  را به خود اختصاص داده اند.

فقط شرکت های بزرگ غربی مجموعا سه ربع فروش جنگ افزار جهان را بخود اختصاص داده اند، چین با 13 درصد و روسیه با 5 درصد بسیار از آنان عقب تر هستند. رشد اخیر صنایع تسلیحاتی، در سال 2015 آغاز گشت و به فاصله کمی از بلندای درگیری بر سر اوکرائین، تشدید مبارزه قدرت در مقابل چین توسط دولت ترامپ آن را تقویت نمود. مدت هاست در میان این صد کنسرسیوم اسلحه سازی شرکت های آی تی نیز دیده می شوند. و در آینده احتمالا شرکت های اینترنتی مانند مایکروسافت یا گوگل نیز بدین مجموعه می پیوندند.

 رقابت و جنگ افزار

این صد کنسرسیوم بزرگ اسلحه سازی جهان توانسته اند بازار خویش را در سالِ بیماری همه گیر، علی رغم اُفتِ عمومی اقتصادی در جهان گسترش دهند. این را گزارش فعلی انستیوی تحقیقاتی سیپری SIPRI نشان می دهد. در حالی که در سال گذشته، اقتصاد گیتی 3,1 درصد تحلیل یافت مهم ترین کارخانجات اسلحه سازی توانسته اند 1,3 درصد به فروش خویش بیافزایند – به میزان 531 میلیارد دلار [1]. تقریبا به میزان بودجه سالانه لهستان (594 میلیارد دلار). بدین قرار این بخش اقتصاد به رشد خویش که در سال 2015 آغاز گشت بلافاصله پس از بلندای درگیری با روسیه بر سر اوکرائین در سال 2014 و کمی پیش از اینکه دولت ترامپ در سال 2017 به مبارزه قدرت علیه چین اقدام نمود ادامه داد. فزونی فروش تسلیحات در سال گذشته به ویژه بدین دلیل اهمیت دارد که حتا عواقب بیماری جهانگیر، از جمله کُندی تولید به خاطر نرسیدن اجزاء لازم که برای تولیدات صنایع اسلحه سازی نیز مصداق داشت بدان صدمه ای وارد نساخت. این نشان دهنده نقش محوری است که کشورهای جهان به خاطر اوج گیری رقابتشان برای جنگ افزار قائلند.

پیشقراولان در دوسوی اقیانوس اطلس

گزارش مستند سیپری نقش قدرت های غربی را در مسابقه تسلیحاتی نشان می دهد. از جمله با نشان دادن اینکه شمار 41 کنسرسیوم از 100 کنسرسیوم تسلیحاتی ردیف بالا، شرکت های آمریکایی هستند که جمعا 285 میلیارد دلار در این سال فروش داشته،  بیش از 54 درصد از فروش تمامی 100 کنسرسیوم ردیف اول و 1,9 درصد فزونی فروش نسبت به سال  2019 داشته اند . کنسرسیوم های تسلیحاتی اروپا منهای روسیه 109 میلیارد جنگ افزار فروخته اند که معادل 21 درصد فروش 100 کنسرسیوم ردیف بالاست. 5 کنسرسیوم تسلیحاتی چین با هم 66,8 میلیارد دلار فروش داشته اند(13 درصد). 9 کنسرسیوم روسی با هم 26,4 میلیارد دلار فروش داشته اند (5 درصد). فزونی شدید صدور تسلیحات جنگی متعلق به ژاپن و کره جنوبی است : فزونی فروش ژاپن در سال 2020 (2,7 درصد) و کره جنوبی (4,6 درصد) بوده است. این ها جملگی ناشی از تقابل شدید مبارزه قدرت با چین است. به همین ترتیب 3 کنسرسیوم تسلیحاتی هند – در فهرست 100 کنسرسیوم تسلیحاتی پرفروش – 1,2 درصد به فروش خویش در سال 2020 نسبت به سال قبل افزوده اند. در حالیکه اقتصاد هندوستان در کلّ، 8 درصد اُفت داشته است.

عابد شکری در باره اوضاع در نوار غزّه

عابد شکری,  15مه 2021

بفارسی از حمید بهشتی

Abed Shokry zur Situation in Gaza

“Even the cemetery was bombed”
Abed Shokry: letter from Gaza

دکتر عابد شکری (زاده 1975) در دانشگاه اسلامی غزّه مهندسی اقتصاد تدریس می کند. وی 2007 مقیم غزه گشت، پس از آنکه 17 سال در آلمان می زیست. او غالبا به دوستان و آشنایان خویش در آلمان مطالبی در باره اوضاع فلسطین می نویسد. این آخرین نامه اوست که از آلمانی به فارسی ترجمه شده است.

 

خانم ها و آقایان محترم، دوستان عزیز

غزّه، 14 ماه مه 2021 – (1948 – 73 سال اشغال)

-         برق نیست، تنها کارخانه تولید برق تقریبا قطع کرده است زیرا سوخت برای تولید نیرو نیست. سوخت از اسرائیل می رسد و تشکیلات خودگردان فلسطین و قطر بهایش را می پردازند.

-         آب لوله کشی نیست و اگر زمانی به جریان افتد فقط به درد شستن توالت می خورد وگرنه فایده ای ندارد زیرا آب آن شور است.

-         در بیمارستان ها به ندرت دارو یافت می شود و بیماران باید آنرا خود تهیه نمایند اگر در داروخانه ها اصلا موجود باشد.

-         معادن به ندرت هست و از معدن گازی که مقابل ساحل غزه یافت شده، ما اجازه نداریم و نمی توانیم استفاده کنیم.

-         محل کار برای اشتغال نادر است. قریب 300 هزار فارغ التحصیل دانشگاهی داریم که دستکم بچلر داشته و در جستجوی کار هستند. آنها بخوبی آموزش دیده اند.

-         در غزه به ندرت از زندگی می توان سخن گفت و آنچه نیز هست از کنار ما می گذرد.

-         اما در غزه مردان و زنان بی پروایی هستند که حاضراند هر کاری را برای حفظ میهن خویش انجام دهند. برای آنان مهم نیست که زنده بمانند یا بمیرند. زیرا زندگی را یا باید به درستی گذراند یا که زندگی نکرد.

از آغاز دوره جدید درگیری نظامی، ما (زنم، فرزندانم و من) به ندرت خوابیده ایم. برای ما شب ها نیز بسیار سخت بوده، شب های ما از زمانی که ما دوباره در غزه زندگی می کنیم بدترین شب ها بوده اند. بدتر از شب های 2014.

شدت حملات هوایی اسرائیل بسیار به ما فشار می آورد. خانه ما تکان می خورد و می لرزد.  به طوری که گویی در همسایگی ما اتفاق افتاده باشد. وحشتناک است. غیر قابل تصور و تحمل است. نمیتوان آن را شرح داد. من این احساس را دارم که خلبان های اسرائیلی از تک تک ما، از فرزندان ما نیز نفرت دارند. وگرنه نمی توانم درک کنم چطور آنها به عمد بر ساختمان هایی بمب می اندازند که می بینند در آنجا کودکان خوابیده اند (خوابیده بودند، زیرا اکنون دیگر مرده اند). شمار کشته شدگان که اکثرشان غیر نظامی بوده اند، باز هم افزایش یافته است. تا کنون که جمعه شب است 122 تن کشته شده اند، شامل بر 13 خردسال. این کودکان آیا جنگندگان حمس بوده اند؟ نزدیک به 800 تن مجروح شده اند که علاوه بر بیماران کوید 19 می باید مداوا می گشتند – اگر اصلا دارو، پزشک و تخت بیمارستان به میزان کافی موجود می بود.