در غزه، نتانیاهو هرگونه توافقی را برای تضمین بقای سیاسی خود کنار زد

هاآرتص, 14ژانویه 2025
برگردان بفارسی نوسط حمید بهشتی
یادداشت ها در پرانتز از آلن مارشال

[این سرمقاله در هاآرتص شامل دو اقرار است. اولی صریح است: توافق آتش‌بس می‌توانست بیش از یک سال پیش امضا شود، زیرا نتانیاهو آن را به خاطر منافع خود و پروژه مسیحایی «اسرائیل بزرگ» کارشکنی کرد. دوم، حاوی این است که: حتی برای "چپ لیبرال اسرائیل" که بسیار مورد تحسین نیز قرار می گیرد - و بهتر از بایدن در ایالات متحده نیست، که بسیار کمتر از ترامپ مایل به برقراری آتش بس است – در زمان بیان حقیقت  ده ها هزار نفر فلسطینی‌ نابود شده ارزش کوچک‌ترین اشاره‌ای ندارند [

بن گویر آنچه را که قبلا مخفی نگه داشته بود با صراحت بیان کرده است: نتانیاهو گروگان ها را برای منافع شخصی خود قربانی کرد.

 وزیر امنیت ملی، ایتامار بن گویر، روز سه شنبه، 14 ژانویه، به طور غیرقابل انکاری این ظن را تأیید کرد که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر، بازگرداندن گروگان ها را [هر اسرائیلی، از جمله یک سرباز، «گروگان» محسوب می شود، در حالی که هزاران نفر فلسطینی‌هایی که در سیاه‌چال‌های اشغال به سر می‌برند،  حتی اگر زن و کودک باشند «زندانی»] – به تأخیر انداخته است، حتی اگر به قیمت جانشان تمام شود - و جنگ را صرفاً به خاطر منافع شخصی طولانی کرده اند: بقای سیاسی وی.

توافق برای آزادی گروگان ها برای یک سال تمام روی میز بوده است، اما نتانیاهو بارها برای حفظ دولت خود که مبتنی بر اتحاد جنایتکارانه او با کاهانیست های راست افراطی است، کارشکنی کرده است.

 روز سه‌شنبه، بن‌گویر از بزالل اسموتریچ، وزیر دارایی خواست تا او را همراهی کند تا به نتانیاهو بگویند که اگر او توافقنامه‌ای برای آزادی گروگان‌ها امضا کند، هر دو از ائتلاف خارج خواهند شد. بن گویر اذعان کرد: «در طول یک سال گذشته، به یمن قدرت سیاسی خود، چندین بار توانستیم از امضای این توافقنامه جلوگیری کنیم.

او سپس ورود گیدئون سار به ائتلاف را عامل شکست تلاش های او برای جلوگیری از توافق دانست. وزیر امنیت ملی گفت: "اعضای دیگر به دولت پیوسته اند و اکنون از این توافقنامه حمایت می کنند، بنابراین ما دیگر عامل تعیین کننده نیستیم."

خانواده‌های گروگان‌ها و افکار عمومی خواستار بازگشت آنها هستند و بیش از یک سال است که شاهد بوده‌اند که چگونه نتانیاهو توافق‌نامه‌ها را یکی پس از دیگری با بهانه‌های مختلف عملا غیرممکن می سازدد: یک روز در مورد گذرگاه رفح، روز دیگر مسیر فیلادلفیا.

او  را مقصر می دانند به خاطر اینکه گروگان ها را به دلایل سیاسی به حال خود رها کرده است. اما نتانیاهو، دولت و حامیانش ریاکارانه واکنش نشان دادند و به تهاجم پرداختند: چگونه حامیان توافق جرأت کرده اند چنین بی مهری را به او و اردوگاهش نسبت دهند؟ اما اکنون دیگر پرده افتاده است.

بن‌گویر بی شرمانه، رد موافقتنامه را در نگرانی آشکار برای جان گروگان‌ها توجیه نمود. وی گفت: این توافق اجازه آزادی همه گروگان ها را نمی دهد و بر سرنوشت مرگبار سایر گروگان هایی که توافق شامل آنها نیست مهر می زند.

او سپس، گویی که واقعاً به جان شهروندان اسرائیلی اهمیت می‌دهد - و نه به تمایلش برای فدا کردن جان انسان‌ها برای ساختن معبد سوم در قلب یک امپراتوری آپارتاید دیکته شده توسط کرانه باختری و غزه، افزود: «این گزینه انتخاب دشواری برای آزادی گروگان ها نیست. این توافق به قیمت جان بسیاری از شهروندان اسرائیلی تمام خواهد شد که متأسفانه هزینه این توافق را با جان خود خواهند پرداخت.» این واقعیت که یک وزیر ارشد به این می بالد که یک سال تمام توافق را با موفقیت خنثی کرده است - اگرچه همه می دانند که این اقدامات به قیمت جان ده ها گروگان و بسیاری از سربازان تمام شده است – بیش از هر چیز نشانه فسادی است که رهبری کشور را در بر گرفته است.

اظهارات بن گویر باید به عنوان یک یادآوری مهم تلقی گردد: بازگشت همه گروگان ها و پایان جنگ تنها اولین قدم در راه طولانی برای بازسازی اسرائیل پس از اعمال ناشایست نتانیاهو و باند وی است.