روزی که چادر زوری نیست Der Tag, an dem der Tschador nicht erzwungen wird The Day Chador Is Not Forced

 

<

EN	DE	فارسی
The Day Chador Is Not Forced  by Majid Naficy The day will come when my sisters No longer wear forced chadors. Let that day be in summer So that we can go for a picnic. We will wrap the first chador as a bundle And carry our goods in it. We will spread the second as a carpet And sit down on it. We will use the third as a dining cloth And eat our meals around it. Then I will climb a mulberry tree And my four unveiled sisters Will each take a corner of the fourth chador So that I can shake mulberries down on it. How delicious it will be to eat mulberries When my sisters no longer veil.  On that day, chadors return to chests And when posterity asks about this rite It finds only mothballed fabrics.         May 22, 2021	Der Tag, an dem der Tschador nicht erzwungen wird von Majid Naficy   Der Tag wird kommen, an dem meine Schwestern nicht länger gezwungene Tschadors tragen. Möge dieser Tag im Sommer sein So dass wir zum Picknick gehen können. Wir werden den ersten Tschador als Bündel wickeln Und tragen unsere Waren darin. Den zweiten breiten wir wie einen Teppich aus Und setzen uns darauf. Den dritten werden wir als Speisetuch benutzen Und essen unsere Mahlzeiten um ihn herum. Dann werde ich auf einen Maulbeerbaum klettern Und meine vier unverhüllten Schwestern werden jede eine Ecke des vierten Tschadors nehmen So dass ich Maulbeeren darauf schütteln kann. Wie köstlich wird es sein, Maulbeeren zu essen Wenn meine Schwestern sich nicht mehr verschleiern. An jenem Tag kehren die Tschadors in die Truhen zurück Und wenn die Nachwelt nach diesem Ritus fragt Findet sie nur eingemottete Stoffe.         22. Mai 2021	روزی که چادر زوری نیست     مجید نفیسی روزی خواهد آمد که خواهرانم دیگر به زور چادر به سر نکنند. بگذار آن روز به تابستان افتد تا با هم به باغ رویم. چادر اول را چون بقچه‌ای می‌بندیم تا با آن بارهامان را ببریم. چادر دوم را چون فرشی می‌گستریم تا روی آن بنشینیم. چادر سوم را چون سفره‌ای پهن می‌کنیم تا گرد آن غذا بخوریم. آنگاه من بالای درخت توت می‌روم و چهار خواهرم با سر باز چار گوشه‌ی چادر چهارم را می‌گیرند تا برایشان توت بتکانم. آن روز, توت خوردن چه مزه دارد روزی که خواهرانم دیگر از هیچ کس رو نمی‌گیرند و چادرها به یخدانها باز می‌گردند تا چون آیندگان از این رسم بپرسند تنها پارچه‌های نفتالین‌زده را بیابند. بیست‌و‌دوم مه دوهزار‌و‌بیست‌و‌یک