سخنان گرهارد مِرت شِنک در برلین مقابل سفارت آمریکا - 5 فوریه 2022

در مقابله با جوّسازی غرب برای جا انداختن عملیات نظامی در افکار عمومی بخاطر خطر تهاجم روسیه به اوکرائین

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

چندی پیش بیستمین  سالروز بکار افتادن اردوگاه اسرا در پایگاه نظامی آمریکا در گوانتانامو (واقع در کوبا) بود. این اردوگاه اسرا به خوبی برای توضیح ارتباط آمریکا با حقوق بشر مناسب است. نگهبانی از حقوق بشر معمولا در صورتی از سایر کشورها طلب می شود که به نفع آمریکا باشد. اما در صورتیکه حقوق بشر با منافع قدرتمداری خودشان مناسب نباشد، آنگاه بدون اندکی درنگ از آن صرف نظر گشته، کوچک ترین توجهی بدان نمی شود و همه متحدان نیز آن را ندید می گیرند و رسانه های تحت تمکین سرمایه در صدد مشروع جلوه دادن آن بر می آیند. اردوگاه اسرا در گوانتانامو هنوز نیز برپاست و این به معنی 20 سال، تداوم نقض حقوق بشر از جانب آمریکا و اعمال روش های شکنجه مانند "واتر بُردینگ" (ایجاد خفگی با زیرآب بردن سر زندانیان) است. اما چرا عوامل شکنجه گر در گوانتانامو نیز دادگاهی نمی شوند، همانگونه که به تازگی در مورد یکی از مأموران پلیس مخفی سوریه صورت گرفت؟ اینجاست که بار دیگر دورویی سیاستمداران آلمان و رسانه های "با کیفیت" ظاهر می گردد. علاوه بر آن آمریکا سایر کشورها را به نقض حقوق بشر متهم می سازد. آنان خود را بمثابه سرزمین الهی می نگرند و تصور می کنند خدا بدانها دستور داده است معیارهای خود را بر تمامی گیتی مسلط سازند. جای دارد که آنها نظری به انجیل بیافکنند، به نامه یوحنا در بند 8 ، آیه 7 را بخوانند و ذهن خویش را به تمثیل زناکار مشغول نمایند: هر که در میان شما مرتکب گناه نگشته است، اولین سنگ را بسوی او بیاندازد. بنابراین آمریکا فقط در صورتی اجازه دارد سایر کشورها را بخاطر نقض حقوق بشر محکوم نماید که خودشان بی گناه باشند. اما ایمان آمریکا به انجیل اینقدرها نیز محکم نیست. آنها فقط بخاطر حفاظت از سوداگری و قدرتمندیشان به حقوق بشر متوسل می گردند.

نقض حقوق بشر در آمریکا دارای سنّتی طولانی است. اینکار با مقابله با بومیان اصلی آن سرزمین که اراضی آنها را غصب ، آنها را کشته و فرودست نموده، در محیط های اسکانِ نامناسب برای زندگی محصور کردند، آغاز می گردد. آمریکا چین را به نقض حقوق بشر متهم می سازد، بجای اینکه به سرخ پوستان، زمین هایشان را پس دهد و مظالمی را که بدانها روا نموده جبران نماید. آمریکا نمونه بارز استعمارگر است و مظهر آن، زندانی سیاسی بومی آمریکا لئونارد پلِتیر است. در ماه ژوئن 2021 جِیمز رِینولد، نماینده دادستانی، که مسئول دادرسی پلتیر در محکوم گشتن او بوده در نامه ای که به رئیس جمهور، بایدن، نوشت درخواست آزادی وی را نمود. علاوه بر آن بطور رسمی بخاطر اسارت و محکوم نمودن، از وی طلب پوزش نمود. وی این را نیز پذیرفت که هیچ گونه مدرکی علیه پلتیر در دست نداشته اند و به همین جهت او هرگز نمی بایست محکوم می شده است. این نمونه خوبی برای احترام به حقوق بشر در آمریکاست.

دولت های آمریکا با سرخ پوستان بیش از 2 هزار قرارداد بستند که حتا به یکی از آنها نیز پایبندی نشان ندادند. تمامی آنها را بی شرمانه زیر پا نهادند. این نیز در باره بی وفایی آمریکا به پیمانهایش که برای زمان حال نیز مصداق دارد. فقط کافیست به قرارداد هسته ای با ایران اشاره شود. اما از سایرین خواهان پایبندی به قراردادها می باشند. چه بازی دورویانه و بی شرمانه ای را این ابر قدرت بازی می کند که نقش پلیس جهانی را برای خود قائل است و در عین حال هم شاکی، هم قاضی و هم مجری می خواهد باشد. آمریکا با باصطلاح متحدین خویش نیز بهتر ازاینها رفتار نمی کند، همانگونه که در تصمیم آخرش در مورد افغانستان می توان دید: پای خود را از افغانستان بیرون کشید و دست متحدینش را در حنا گذارد.

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1970 بیانیه ای را تصویت نمود:

"همه کشورها از حقوق مربوط به تمامیت ارضی برخوردارند. آنها برابرانه دارای این حقوق و وظایف بوده، عضو جامعه بین الملل می باشند، بدون توجه به تفاوت های اقتصادی، اجتماعی، سیاسی یا هر گونه ی دیگر". این نیز ذکر شده است که: "همه کشورها موظف اند حقوق سایر کشورها را رعایت نمایند. هر کشور حق دارد نظام سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی خویش را آزادانه برگزیده و متحول سازد".

بدین قرار تحریم های آمریکا علیه کوبا، نیکاراگوئه، ونزوئلا و سایر کشورهای ناخوشایند برای آمریکا، اساساَ ناقض حقوق بین الملل و بیانیه سازمان ملل متحد است.

اقتصاد اشغالی بدون اشغالگر

پس از ۲۰ سال اشغال افغانستان توسط غرب و به دنبال توقف پرداخت کمک های غربی، اقتصاد این کشور در آستانه سقوط است

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان

۱۴ سپتامبر ۲۰۲۱

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

برلین/کابل (گزارش ویژه) – پس از خروج غرب از افغانستان، سازمان ملل تلاش می کند تا مایحتاج ضروری را برای مردم این کشور فراهم سازد. کنفرانس اهداکنندگان سازمان ملل در ژنو در ۱۳ سپتامبر ۲۰۲۱توانست بیش از یک میلیارد دلار تعهدات کمکی را تضمین نماید. جمهوری فدرال آلمان ۱۰۰ میلیون یورو وعده داده است. توضیح اینکه چون غرب نتوانست اقتصاد افغانستان را در طول ۲۰ سال اشغال این کشور بازسازی نماید افغانستان همچنان به پرداخت های کلان از خارج وابسته بود، که غرب بخش های خاصی را افزایش داد – مانند خدمات برای پرسنل غربی و دولتی – اما نتوانست برای ایجاد تولیداتِ حتا نیمه نیز مستقل کاری کند. در حالی که مقامات فاسد دولتی میلیاردها دلار را زیر نظر غرب به دُبی قاچاق می کردند، مردم به طور فزاینده ای فقیر می شد. حتی قبل از خروج غرب، نیمی از افغان‌ها به کمک‌های بشردوستانه وابسته بودند. این واقعیت که پس از قدرت گرفتن طالبان و اعمال تحریم های ایالات متحده آمریکا، جریان کمک های مالی متوقف شد، ناقوس مرگ را برای اقتصاد افغانستان به صدا در آورد

بدون دریافت کمک مواد غذایی مانند ۲۰۱۹ در استان هلمند توسط هلال سرخ در افغانستان هیچ کاری میسر نیست.این نیز یکی از عواقب پاندمی است. (تصویر از هلال سرخ افغانستان در هلمند)

وابستگی به بودجه کمکی

وضعیت اقتصادی افغانستان پیش از آن که طالبان به سرعت قدرت را در دست گرفتند نیز فاجعه بار بود. بر اساس محاسبات بانک جهانی، پس از تقریباً ۲۰ سال اشغال کشور توسط غرب، مجموع کمک های بشردوستانه، بودجه غرب برای توسعه و هزینه های غرب برای ارتش هنوز حدود ۴۳ درصد از تولید ناخالص داخلی افغانستان (GDP) را تشکیل می داد و سه چهارم هزینه های دولت از طریق برنامه های حمایتی تامین می شد.[۱] تزریق شدید منابع مالی اقتصاد افغانستان را وابسته نگاه داشت: بخش‌هایی را که از جانب پرسنل غربی استفاده و توسط غرب تأمین می‌شد، مانند خدمات، متورم کرد، اما منجر بدین گشت که از سایر بخش‌های مهم، به‌ویژه بخش‌های صنعتی، غفلت گشت. در عین حال، پول افغانی به دلیل ورود مداوم وجوه، بیش از حد ارزش گذاری گشت و این صادرات را گرانتر و در نتیجه دشوارتر ساخت و واردات را تسهیل نمود. این همچنین موجب تضعیف تولید در افغانستان گشت. علاوه بر این  اقتصاد بازنشستگی افغانستان به فساد دامن می زد و قدرت های غربی هیچ اقدام جدی در برابر آن انجام نمی دادند: دولت کابل و جنگ سالاران حاکم در ولایات همواره می توانستند مبالغ هنگفتی از کمک های مالی را به جیب خود بریزند

اطلاعات دیگر

 

افغانستان: گرسنگی ایجاد می گردد

 افغانستان:    گرسنگی ایجاد می گردد (۲)*

سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان – ۲۰ ژانویه ۲۰۲۲

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

قحطی فعلی در افغانستان تا حدی تقصیر غرب است، زیرا اقتصاد این کشور در دوران اشغال وابسته بوده است، علاوه بر آن تحریم های آمریکا از کمک های بشردوستانه جلوگیری می نماید.

کابل/برلین/واشنگتن (گزارش ویژه) – قحطی کنونی در افغانستان عمدتاً توسط قدرت های غربی ایجاد گشته است. این را گزارش‌های سازمان‌های کمک‌رسان و نیز تحلیل‌های اقتصاد افغانستان در دوران اشغال غرب نشان می‌دهند. بر اساس این گزارش ها، زمانی که قدرت‌های غربی در آگوست ۲۰۲۱  کشور را ترک گفتند، در حالت وابستگی گسترده به کمک‌های فراوان بوده است که خود نتیجه منطقی اقتصاد اشغالی بود. از سوی دیگر، تحریم‌های ثابت ایالات متحده، افغانستان را از واردات ضروری – مانند دارو  و نیز سیستم مالی جهانی محروم کرده است. حتی سازمان‌های کمک ‌رسان نیز برای دریافت اجناس کمکی در کشور و پرداخت حقوق کارکنان خود در محل با مشکلات بزرگی مواجه می باشند. برای دریافت کمک های بشردوستانه مجوزهای ویژه بیهوده اند زیرا سایر تحریم ها همچنان مؤثر می باشند. درحال حاضر ۹۸ درصد افغان‌ها فاقد غذای کافی هستند. رسانه های آمریکا بیانیه مادلین آلبرایت،  وزیر امور خارجه این کشور در سال ۱۹۹۶، را به یاد می آورند که برای ایالات متحده اعمال سیاست تحریم در عراق “ارزش” مرگ نیم میلیون کودک بدنبال تحریم ها داشت.

اقتصاد اشغالی در افغانستان
مسئولیت قدرت‌های غربی در قحطی فاجعه‌بار کنونی در افغانستان از این واقعیت ناشی می‌شود که با وجود اینکه در طول دو دهه اشغال هر طور عملیات نظامی که ‌خواستند انجام دادند، اما نتوانستند توسعه نیم بند اقتصادی را نیز سازمان دهند. تحت حاکمیت آنان یک اقتصاد کنترل شده کلاسیک به وجود آمد: به گفته بانک جهانی، درست قبل از خروج عجولانه نیروهای غربی، کمک های بشردوستانه، بودجه توسعه غرب و حمایت مالی غرب از ارتش افغانستان ۴۳ درصد از کل درآمد ناخالص افغانستان را تشکیل می داد. علاوه بر این، نیروهای مسلح غرب و سایر پرسنل غربی بودجه بیشتری را وارد کشور کردند. در نتیجه، بخش‌هایی – به‌ویژه خدمات – که غرب برای سکونت پرسنل و فعالیت‌های خود بدانها نیاز داشت، متورم گشت، در حالی که در همان زمان، صنایع مهمی که می‌توانستند موجب استقلال افغانستان گردند – به‌ویژه تولیدات صنعتی – به طور سیستماتیک مورد غفلت قرار گرفتند. این واقعیت که پول افغانی در نتیجه ورود جاری وجوه از خارج بیش از حد ارزش گذاری شده بود، به واردات کمک می کرد و در نتیجه توسعه هر صنعت مستقل را دشوارتر می ساخت.[۱]

افغانستان، یک جامعه ی مسلمانی موزائیکی

میلنا رامپولدی ،31  مرداد 1400

بفارسی از حمید بهشتی

افغانستان یک جامعه موزائیکی مسلمانی است که از فرهنگ ها، زبان ها، اقوام و گویش های بیشماری تشکیل گشته است. افغانستان به لحاظ ذخائر زمینی غنی است. بهمین جهت افغانستان هدف امپراطوری های خارجی قرار دارد که خواهان حاکمیت بر این ثروت ها می باشند. و هر گاه این امپراطوری ها آنجا را ترک گویند حاکمیت به دست گروه های افراطی این کشور می افتد. این امر پس از سقوط اتحاد جماهیر شوروی به وقوع پیوست و امروز نیز پس از برون رفت امپریالیسم آمریکا چنین است

 "طالبان" که خود را بدون مشروعیت، نماینده اسلام شریعتمدار می نامند، فقط گروه کوچکی از این موزائیک می باشند، جنبشی قومی و ناسیونالیستی پشتون ها که خود را در خلع پسا شوروی جا انداخته است. این گروه به میمنت ارتباط هایش با سوداگران تسلیحاتی و شبکه های قاچاقچی موفق گشته است قدرت خویش را گسترش دهد. اگر با دقت بنگریم که این به اصطلاح "طالبان" ، مراکز قدرت خویش را کجاها بر پا نموده است و توجه نمائیم کجاها منابع زیر زمینی این سرزمین قرار دارند، به برخی چیزها واقف می گردیم، اما نه به همه چیز.

افغانستان :دوران بی جُرمی

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان – 30 اوت 2021

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

ارتشیان غرب در افغانستان هزاران غیرنظامی را کشته و جنایات جنگی مرتکب گشته اند. نزدیک به هیچیک از آنان پیش از برون رفت نهائی بازخواست گشته اند.

گزارش ویژه – با برون رفت نهائی نیروهای غرب از افغانستان در روز سه شنبه 31 اوت دو دهه حملات کشنده غرب به غیرنظامیان و نیز جنایات سیستماتیک غرب در هند و کش به پایان می رسد. تا پایان قرارداد برون رفت آمریکا با طالبان در فوریه 2020 بنا بر داده های سازمان ملل توسط حملات هوایی نیروهای غرب یا عملیات ویژه، سالانه صدها غیرنظامی و از جمله در سال 2019 دستکم 559 غیرنظامی رکشته شده اند. تعداد بیشماری اشخاص عادی بدنبال حملات پهپادی آمریکا بقتل رسیده اند، مدت زمانی فقط یک تن از 10 نفر که توسط حملات پهپادی بقتل رسیدند هدف حمله پهپادی بوده اند. اطلاعاتی که برای حملات پهپادی مورد نیاز بوده اند از جانب مقامات آلمانی نیز به آمریکائیان داده می شد؛ این در مورد اطلاعاتی نیز که برای اسیر نمودن و شکنجه توسط سازمان سیا انجام می شده مصداق دارد. نیروهای ویژه استرالیایی غیر نظامیان غیرمسلح را مطابق رسم اثبات تهور، می کشتند. جنایات جنگی غربیان معمولا تا کنون بدون مجازات مانده اند.

قربانیان غیرنظامی

نیروهای غربی که اکنون دیگر افغانستان را ترک می گویند درعملیات هایشان تا همین اواخر مرتب شمار زیادی از غیر نظامیان را کشته اند. آمار قربانیان مربور را سازمان ملل به 3804 نفر که مرگ آنها به واسطه عملیات جنگی در سال 2018 مستند گشته است به دستکم 1185 فقره حملات نیروهای مختلف که در پشتیبانی از نیروهای دولتی می جنگیده اند  نسبت می دهند که دستکم 406 تن آنها با عملیات ارتشیان غربی کشته شده اند . در سال 2019 شمار کشته شدگان غیرنظامی توسط نیروهای غربی افزایش یافته، دستکم به 559 تن رسید. نقصان شمار کشته شدگان فقط پس از قرارداد برون رفت آمریکا با طالبان در فوریه 2020 در ارتباط قرار دارد. نیروهای غربی همواره به حملات هوایی دست زده اند که بخاطر میزان بالای قربانیانش موضوع گزارشات بین المللی گشته است. از جمله در فوریه 2007 در یک حمله هوایی در استان هلمند، که در آخرین بمباران از یک رشته حملات هوایی بود، 80 کشته غیرنظامی به ثبت رسیده است.[1] در پنجم ماه مه 2019 در بمبارانی که اعلام کردند به لابواتوارهای تولید مواد مخدر صورت گرفته است دستکم 30 تن و احتمالا 60 تن غیرنظامی کشته شدند. در حالیکه آمریکا مدعیست کشته شدگان نفرات طالبان بوده اند، سازمان ملل متحد  آنان را  غیرنظامی و کارگر، زن و کودک دانسته است. [2]

افغانستان: جنگ بیست ساله

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان – اول ژوئیه 2021
https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/8645 /
بفارسی از حمید بهشتی

ارتش آلمان افغانستان را ترک نمود. بیلان جنگ: یک چهارم میلیون کشته، خسارات شدید به مردم، طالبان به سرعت در حال پیشروی !

 برلین/ واشنگتن/ کابل (گزارش ویژه) – دومین جنگ به لحاط طول مدت و خونین ترین اقدام نظامی آلمان به پایان رسید. بدنبال جنگی بیست ساله چهارشنبه گذشته آخرین سربازان آلمان که شب پیشتر کابل را ترک گفته بودند به فرودگاه نظامی "وونزتُرف" واقع در نزدیکی شهر هانور وارد گشتند. در پیکارهای سرزمین هندوکش به گزارش پروژه هزینه جنگ „Costs of war“ که حاصل کار دانشگاهی برای نخبگان آمریکا موسوم به براون می باشد قریب به یک چهارم میلیون انسان کشته شده اند، علاوه بر شمار نامشخصی از قربانیان جنگ که بدنبال عواقب مستقیم این جنگ ها جان داده اند، نزدیک به هفت میلیون مردم افغانستان ویلان، افراد بسیاری مجروح و علیل گشته اند، از جمله ده ها هزار کودک. فقط میزان هزینه آمریکا برای این کشتارها 2,2 بیلیون دلار بوده است. دولت آلمان مخارج اقدام نظامی این کشور در افغانستان را به 12,2 میلیون یورو رقم زده است. به موازات اینکه گردان های غرب از آنجا می روند، همواره طالبان بر قسمت های بیشتری از کشور مسلط می گردد و طولی نخواهد کشید که مناسبات قدرتِ سپتامبر 2001 تجدید گردد، یعنی درست همان مناسباتی که پیش از آغاز جنگ وجود داشته است

یک چهارم میلیون کشته

این جنگ برای افغانستان بهای سنگینی داشته است. آمار دقیق و قابل اطمینان کشته شدگان را پروژه هزینه جنگ که از جانب موسسه واتسن در دانشگاه براون (واقع در  Island Providence/Rohde) که یکی از دانشگاه های خبره پرور آمریکا می باشد برای اطلاع عموم از سال  2010 در فواصل ثابت زمانی  منتشر می سازد. مطابق اطلاعات پروژه مزبور تا اواسط آوریل 2021 در افغانستان و مناطق مجاور در پاکستان که جنگ بدانجا سرایت نموده است 241 هزارتن کشته شده اند که میان آنها 71300 غیرنظامی و 69 هزار سرباز و پلیس افغانستان بوده اند [1]. علاوه بر آن بنا بر اطلاعات پروژه مزبور که از جانب جمعی از دانشمندان و کارشناسان تهیه می گردد، فهرستی از کشته شدگان، شامل بر 2442 سرباز آمریکایی، 1144 تن پرسنل نظامی کشورهای همپیمان و قریب به 4000 نفرات مزدور آمریکا و سایر نیروهای امنیتی گشته شده اند. در گزارش پروژه مزبور بر این موضوع تأکید شده است که این فهرست فقط شامل کسانی است که مستقیما در این جنگ ها کشته شده اند و نیز افغان ها و پاکستانی هایی که متعاقب این جنگ ها مستقیما کشته شده اند؛ قید مزبور مربوط به تمام کسانی است که بر اثر بیماری، کمبود آب و تغذیه و فقدان مسکن یا سایر شرایط ناشی از جنگ جان داده اند.

 

روزی که چادر زوری نیست Der Tag, an dem der Tschador nicht erzwungen wird The Day Chador Is Not Forced

 

<

EN	DE	فارسی
The Day Chador Is Not Forced  by Majid Naficy The day will come when my sisters No longer wear forced chadors. Let that day be in summer So that we can go for a picnic. We will wrap the first chador as a bundle And carry our goods in it. We will spread the second as a carpet And sit down on it. We will use the third as a dining cloth And eat our meals around it. Then I will climb a mulberry tree And my four unveiled sisters Will each take a corner of the fourth chador So that I can shake mulberries down on it. How delicious it will be to eat mulberries When my sisters no longer veil.  On that day, chadors return to chests And when posterity asks about this rite It finds only mothballed fabrics.         May 22, 2021	Der Tag, an dem der Tschador nicht erzwungen wird von Majid Naficy   Der Tag wird kommen, an dem meine Schwestern nicht länger gezwungene Tschadors tragen. Möge dieser Tag im Sommer sein So dass wir zum Picknick gehen können. Wir werden den ersten Tschador als Bündel wickeln Und tragen unsere Waren darin. Den zweiten breiten wir wie einen Teppich aus Und setzen uns darauf. Den dritten werden wir als Speisetuch benutzen Und essen unsere Mahlzeiten um ihn herum. Dann werde ich auf einen Maulbeerbaum klettern Und meine vier unverhüllten Schwestern werden jede eine Ecke des vierten Tschadors nehmen So dass ich Maulbeeren darauf schütteln kann. Wie köstlich wird es sein, Maulbeeren zu essen Wenn meine Schwestern sich nicht mehr verschleiern. An jenem Tag kehren die Tschadors in die Truhen zurück Und wenn die Nachwelt nach diesem Ritus fragt Findet sie nur eingemottete Stoffe.         22. Mai 2021	روزی که چادر زوری نیست     مجید نفیسی روزی خواهد آمد که خواهرانم دیگر به زور چادر به سر نکنند. بگذار آن روز به تابستان افتد تا با هم به باغ رویم. چادر اول را چون بقچه‌ای می‌بندیم تا با آن بارهامان را ببریم. چادر دوم را چون فرشی می‌گستریم تا روی آن بنشینیم. چادر سوم را چون سفره‌ای پهن می‌کنیم تا گرد آن غذا بخوریم. آنگاه من بالای درخت توت می‌روم و چهار خواهرم با سر باز چار گوشه‌ی چادر چهارم را می‌گیرند تا برایشان توت بتکانم. آن روز, توت خوردن چه مزه دارد روزی که خواهرانم دیگر از هیچ کس رو نمی‌گیرند و چادرها به یخدانها باز می‌گردند تا چون آیندگان از این رسم بپرسند تنها پارچه‌های نفتالین‌زده را بیابند. بیست‌و‌دوم مه دوهزار‌و‌بیست‌و‌یک

 

در افغانستان پسا آمریکایی بر طبل های برادر کشی تندتر می کوبند

سلمان رفیع شیخ ,Asia Times  2021/06/13,

بفارسی از حمید بهشتی

           

جنگ داخلی افغانستان گام نهادن به مرحله تازه ای از عدم ثبات است، زیرا سرداران جنگی و مجاهدین دوباره به صحنه می آیند تا در مقابل حملات طالبان مقاومت نمایند

 

بقایای دو سوء قصد انفجار بمب در کابل که به کشته شدن 7 تن انجامید. 12 ژوئن 2021 – تصویر: خدائی بردی سادات / AFP به واسطگی آژانس آنادولو

 

در حالیکه نیروهای آمریکایی و ناتو زودتر از آنچه انتظارش می رفت افغانستان را ترک می گویند، خشونت در منطقه اوج گرفته و می تواند پیش درآمدی برای جنگی بزرگتر باشد.

 بسیاری بر این باورند که طالبان از خلعی که برون رفت نیروهای آمریکا و ناتو بجای می گذارد بهره برداری مینماید تا کنترل کابل را بدست گیرد و دوباره امارتی اسلامی بوجود آورد، نظیر آنچه آمریکا پس از حمله در سال 2001 سلب قدرت نموده بود.

 در سه روز اول ماه ژوئن دستکم 64 تن از نیروهای امنیتی افغانستان و 26 تن غیرنظامی در حملات طالبان کشته شدند. اکثر کشته شدگان در دوم ژوئن در ایالت لنگرهار در حملات طالبان جان سپردند.

 دستکم 40 تن از نیروهای امنیتی هنگامیکه چندین قرارگاه امنیتی و یک پایگاه نظامی به دست جنگندگان طالبان افتاد کشته شدند.

 فتوحات طالبان در میادین جنگی که به سرعت وسعت می یابند دلیل قاطعی است برای اینکه نظامیان آمریکا و ناتو برنامه خروج خود را بسیار تسریع نموده اند. آنها ظاهراً نمی خواهند به جنگ اوج گیرنده ای کشیده شوند که از مناطق دور افتاده کوهستانی به داخل شهرها رسوخ می نماید.

 از مناطق به شهرها

بر اساس گزارشات مطبوعات تا کنون بیش از نیمی از نیروهای آمریکا افغانستان را ترک کرده اند و اکثر آنها تا 4 ژوئیه از آنجا خواهند رفت، بسیار زودتر از تاریخ اعلام شده در 11 سپتامبر.