بهمن کلباسیوزارت امور خارجه ایالات متحده در بیانیه‌های خود مواضع اسرائیل را اعمال می‌کند مصاحبه با شاهد قریشی، به دلیل عدم رعایت اخراج شد

بهمن کلباسی، بی‌بی‌سی فارسی، ۱۷/۹/۲۰۲۵

بهمن کلباسی خبرنگار بی‌بی‌سی فارسی در سازمان ملل متحد در

 نیویورک است. رونویسی توسط تلاکسکالا

شاهد قریشی، در دفتر روابط عمومی وزارت خارجه آمریکا کار می‌کرد و اخیرا از کارش برکنار شد. آقای قریشی در برنامه گفت‌وگوی ویژه به بهمن کلباسی می‌گوید: تسلیت به خانواده خبرنگارانی فلسطینی که ارتش اسرائیل  در غزه کشت و تاکید بر مخالفت آمریکا با پاک‌سازی قومی درغزه مواضعی بود که او براساس روند معمول قصد داشت در بیانیه‌های وزارت خارجه بگنجاند و همین سبب اخراج او شده است. آقای قریشی در نخستین گفت‌و‌گویش با یک رسانه فارسی‌زبان پس از اخراجش از وزارت خارجه آمریکا از آنچه رخ داد و تجربه‌اش از کار در دولت‌های مختلف آمریکا می‌گوید.

بهمن کلباسی: در ماه‌های پس از بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید، فشارها بر شماری از فعالان و دانشجویان مخالف جنگ اسرائیل در غزه افزایش پیدا کرده؛ از تلاش دولت برای اخراج تعدادی که شهروند آمریکا نبودند تا اخراج جمع دیگر از مشاغلشان.
شاهد قریشی در روابط عمومی وزارت خارجه آمریکا کار می‌کرده و اخیراً از کار بیکار شده.  او سعی کرده در بیانیه‌های وزارت خارجه، بر اساس روند معمول، تسلیت به خانواده خبرنگاران فلسطینی که ارتش اسرائیل کشته و مخالفت با پاک‌سازی قومی در غزه را بگنجاند و می‌گوید همین سبب از کار بیکار شدنش شده.  این نخستین گفت‌وگوی او با یک رسانه فارسی‌زبان پس از اخراجش از وزارت خارجه آمریکاست و در آن هم در مورد تجربه‌اش در دو دولت پیشین و فعلی می‌گوید و هم آنچه که رخ داد.
من بهمن کلباسی هستم و در گفت‌گوی ویژه با این کارمند پیشین وزارت خارجه آمریکا صحبت می‌کنم. شاهد قریشی، سپاسگزارم از فرصتی که در اختیار بی‌بی سی فارسی گذاشتید. پیش از اینکه وارد ماجرا بشویم، می‌شود مقداری در مورد خودت صحبت کنی؟ کجا به دنیا آمدی؟ کجا بزرگ شدی؟

شاهد قریشی: بله، من در شهر سیاتل به دنیا اومدم در سال ۱۹۹۱ میلادی. برای دانشگاه، من روابط بین‌الملل خوندم در دانشگاه واشینگتن. پدر و مادرم از اهل شهر ساوه در ایران هستند و در زمان انقلاب به آمریکا آمدند. بعد از اینکه کارشناسی گرفتم، رفتم به شهر واشینگتن و کارشناسی ارشدم را در همان درس روابط بین‌الملل گرفتم.

بهمن کلباسی: چگونه شد که وارد کار در وزارت خارجه آمریکا شدید؟

شاهد قریشی: از جوانی و پس از حمله آمریکا به عراق، نسبت به جنگ‌های بی‌پایانی که ایالات متحده درگیر آن شده حساس شدم و حس کردم تصویری که در آمریکا در مورد عراق پیش از حمله به آن کشور در افکار عمومی شکل گرفت، به توجیه آن عملیات کمک کرد.  وقتی برای دیدار با خانواده به ایران می‌رفتیم و برمی‌گشتیم آمریکا و می‌دیدیم شبیه آن تصویر منفی در مورد ایران شکل گرفته، نگرانم می‌کرد که آنچه در عراق رخ داد می‌تواند در مورد ایران هم تکرار بشود.  برای همین، خیلی فعال شدم در نهادهای مدنی که برای پایان دادن به جنگ در عراق و افغانستان و پیشگیری از تکرارش در ایران کار می‌کردند.  همزمان، کار در وزارت خارجه هم به عنوان یک دیپلمات برایم جذاب بود، هم برای فهم نیروهایی که کشور را به جنگ می‌برند و هم برای کمک به یافتن راه‌های دیپلماتیک برای اختلاف‌ها به جای جنگ.  خیلی خوشحالم که توانستم مدتی آنجا کار کنم.

بهمن کلباسی: وقتی وارد وزارت خارجه آمریکا شدی، دقیقاً در این شغلی که داشتی در روابط عمومی وزارت خارجه چه می‌کردی؟ شرح وظایفت چه بود؟

شاهد قریشی: در شهریور سال گذشته، به عنوان رابط رسانه‌ای به تیم روابط عمومی وزارت خارجه آمریکا در مورد وقایع لبنان و اردن پیوستم.  رابط رسانه‌ای دو کار اصلی دارد. یکی اینکه پیوسته سخنگوی وزارت خارجه را پیش از اینکه پشت جایگاه گفت‌وگو با خبرنگاران برود، در جریان آخرین تحولات، اخبار و پرسش‌هایی که رسانه‌ها ممکن است بپرسند، بگذارد.  البته در مورد حوزه مورد پوشش خودم که اردن و لبنان بود، تا آمادگی داشته باشد مواضع دولت را در پاسخ‌ها شرح دهد.  کار دوم رابط رسانه‌ای این است که اگر رسانه‌ها پرسشی مثلاً در مورد موضع دولت آمریکا در مورد یک واقعه‌ای در لبنان دارند، آن‌ها را پاسخ دهد.  پس از چند ماه که در آن پست بودم، مقام‌های وزارت خارجه تصمیم گرفتن به من اعتماد کنند و وظیفه مهم‌تر، یعنی رابط رسانه‌ای برای تحولات در اسرائیل و فلسطین را به من بدهند که می‌توانید تصور کنید در میانه این جنگ، شغل بسیار سنگین‌تری بود.  هر روز از شبکه‌های گوناگون خبری از من در مورد موضع آمریکا یا واکنش آمریکا به رخدادی در جنگ اسرائیل در غزه می‌پرسیدند.   وظیفه من، چه در دولت بایدن و چه در دولت ترامپ، این بود که فهم خودم از موضع دولت آمریکا را می‌نوشتم و پیش از اینکه به خبرنگاری که پرسش را طرح کرده بفرستم، به مقام‌های ارشد وزارت خارجه در بخش‌های گوناگونی که به موضوع اشراف دارند، نشان می‌دادم.  آن‌ها خط به خط آنچه نوشته بودم را مرور می‌کردند و اگر لازم می‌دیدند واژه یا چند خط را برداشته یا به آن اضافه می‌کردند.  وقتی متن نهایی می‌شد، به طبقه هفتم ساختمان وزارت خارجه، جایی که مشاوران و معاون ارشد وزیر خارجه هستند، می‌فرستادم تا تأیید بشود و سپس به خبرنگار به عنوان موضع رسمی دولت آمریکا می‌دادم  یا پیش از نشست خبری در اختیار سخنگو می‌گذاشتم تا در پوشه‌ای که با نام کشورهای مختلف همراه دارد، بگذارد که اگر همان پرسش در نشست مطرح شد، آمادگی پاسخ دادن داشته باشد.  وقتی شما در یک خبر که یک رسانه نوشته می‌خوانید "یک سخنگوی وزارت خارجه به ما گفت فلان"، آن مقام من یا یکی دیگر از رابط‌های رسانه‌ای هستند.   همان طور که گفتم برای هر منطقه یا قاره یک یا چند رابط رسانه‌ای وجود دارد.

 بهمن کلباسی: بریم به آن هفته‌ای که سبب اخراجتان شد. دقیقاً چه رخ داد در آن هفته و چه چیزهایی را شما می‌خواستید در بیانیه‌های وزارت خارجه یا پاسخ‌هایتان به خبرنگاران بگنجانید که خشم و ناراحتی مقام‌های ارشد وزارت خارجه را برانگیخت؟

TIGRILLO L. ANUDO The UN decertified by the peoples

 

Tigrillo L. Anudo, 30/9/2025
Translated by Tlaxcala

The world is a madhouse. So many unleashed beasts will not be controlled even by a Salvation Army of Humanity. A theatre of cruelty is needed just to stifle the assault on reason that has seized human societies. Performative disruptions, massive paralysis, the breaking of normality, widespread cries for truth and freedom, bold actions, challenges to the powers. Until common sense reappears each morning with the rising sun.

The United Nations — the UN — is a theatre of simulation and lies. Nothing meaningful for the tranquillity of living beings springs from this instrument of the corporate elites that oppress the human family. An entity without authority before military and economic powers. An entity without a soul, without rooted peoples, without representation of the oppressed. The voices of life, of water, of the sacred, of the ancestral, of peace, of childhood, of the migrant, have no place there.

Diplomacy failed once again, as Petro said in the streets of New York. For two years, the parade of words across the UN carpets has been unable to stem the rivers of blood in the deserts of Gaza. Since its founding 80 years ago, it has prevented almost no wars. The conflicts that broke out ended largely because of the deterrence caused by the very weapons themselves. The UN is so ineffective that countries place more trust in the deterrent capacity of nuclear weapons or in strategic alliances. That is why they worry about developing them. A country that does not want to succumb to the rapacity of aggressive powers shows its atomic and supersonic weapons.

TIGRILLO L. ANUDO L’ONU disqualifiée par les peuples

 

Tigrillo L. Anudo, 30/9/2025
Traduit par Tlaxcala

Le monde est un asile d’aliénés. Tant de bêtes déchaînées ne seront pas contrôlées même par une Armée du Salut de l’Humanité. Il faut un théâtre de la cruauté pour à peine étouffer l’assaut contre la raison qui s’est emparé des sociétés humaines. Des disruptions performatives, des paralysies massives, la rupture de la normalité, des cris généralisés pour la vérité et la liberté, des actions audacieuses, le défi aux pouvoirs. Jusqu’à ce que la raison pointe chaque matin avec le lever du soleil.

L’Organisation des Nations Unies — l’ONU — est un théâtre de la simulation et du mensonge. Rien de significatif pour la tranquillité des espèces ne naît de cet instrument des élites corporatistes qui oppressent la famille humaine. Entité sans autorité face aux pouvoirs militaires et économiques. Entité sans âme, sans peuples enracinés, sans représentation des opprimés. Les voix de la vie, de l’eau, du sacré, de l’ancestral, de la paix, de l’enfance, du migrant, n’y ont pas leur place.

La diplomatie a encore une fois échoué, comme l’a dit Petro dans les rues de New York. Depuis deux ans, le défilé de mots sur les moquettes de l’ONU n’a pas su enrayer les rivières de sang dans les déserts de Gaza. Depuis sa fondation il y a 80 ans, presque aucune guerre n’a pu être empêchée. Les conflits qui ont éclaté se sont pour une large part terminés grâce à la dissuasion provoquée par les armes elles-mêmes. L’ONU est si inopérante que les pays font davantage confiance à la capacité dissuasive des armes nucléaires ou à des alliances stratégiques. C’est pourquoi ils se préoccupent de les développer. Un pays qui ne veut pas succomber à la voracité de puissances agressives montre ses armes atomiques et supersoniques.

TIGRILLO L. ANUDOLa ONU descertificada por los pueblos

 

Tigrillo L. Anudo, 30-9-2025

El mundo es un manicomio. Tantas bestias desatadas no serán controladas ni por un Ejército de Salvación de la Humanidad. Se necesita un teatro de la crueldad para apenas sofocar el asalto a la razón que se apoderó de las sociedades humanas. Disrupciones performáticas, parálisis masivas, rompimiento de la normalidad, gritos generalizados por la verdad y la libertad, acciones audaces, desafío a los poderes. Hasta que la sensatez despunte cada mañana con la salida del sol.

La Organización de las Naciones Unidas -ONU- es un teatro de la simulación y la mentira. Nada significativo para la tranquilidad de las especies surge en ese instrumento de las elites corporativistas opresoras de la familia humana. Entidad sin autoridad ante los poderes militares y económicos. Entidad sin alma, sin pueblos raizales, sin representación de los oprimidos. Las voces de la vida, del agua, de lo sagrado, de lo ancestral, de la paz, de la niñez, del migrante, no tienen cabida allí.

Fracasó una vez más la diplomacia como lo dijo Petro en las calles de Nueva York. Desde hace dos años, el desfile de palabras por las alfombras de la ONU no ha podido atajar los ríos de sangre en los desiertos de Gaza. Desde su fundación hace 80 años, casi ninguna guerra ha podido prevenir. Las contiendas que estallaron terminaron en gran parte por la disuasión provocada por las mismas armas. Es tal la inoperancia de la ONU que los países confían más en la capacidad disuasiva de las armas nucleares o en alianzas estratégicas. Por eso se preocupan por desarrollarlas. País que no quiera sucumbir a la atarvanería de potencias agresoras muestra sus armas atómicas y supersónicas.

BAHMAN KALBASIIn seinen Erklärungen vertritt das US-Außenministerium die Einstellungen Israels Interview mit Shahid Qureshi, der wegen Nichterfüllung entlassen wurde

Bahman Kalbasi, BBC Persian, 17.9.2025

Bahman Kalbasi ist Korrespondent der BBC Persian bei den Vereinten Nationen in New York.

Übersetzt von Tlaxcala

 

Shahid Qureshi arbeitete im Büro für globale öffentliche Angelegenheiten des US-Außenministeriums (State Department) und wurde kürzlich von seinem Posten entlassen. In einem Sonderinterview mit Bahman Kalbasi erklärt Herr Qureshi: Die Beileidsbekundungen gegenüber den Familien der palästinensischen Journalisten, die von der israelischen Armee in Gaza getötet wurden, und die Betonung der Ablehnung der ethnischen Säuberungen in Gaza durch die USA seien Positionen gewesen, die er gemäß dem üblichen Verfahren in die Erklärungen des Außenministeriums aufnehmen wollte, und deshalb sei er entlassen worden. In seinem ersten Interview mit einem persischsprachigen Medienunternehmen nach seiner Entlassung aus dem US-Außenministerium spricht Herr Qureshi über die Geschehnisse und seine Erfahrungen unter verschiedenen US-Verwaltungen.

Bahman Kalbasi: In den Monaten nach Donald Trumps Rückkehr ins Weiße Haus hat der Druck auf eine Reihe von Aktivisten und Studenten, die sich gegen Israels Krieg in Gaza aussprechen, zugenommen; von den Bemühungen der Regierung, einige, die keine US-Bürger waren, auszuweisen, bis hin zur Entlassung anderer aus ihren Jobs. Shahid Qureshi arbeitete in der PR-Abteilung des US-Außenministeriums und wurde kürzlich aus seinem Job entlassen. Er hatte versucht, gemäß dem üblichen Verfahren Beileidsbekundungen für die Familien palästinensischer Journalisten, die vom israelischen Militär getötet wurden, und die Ablehnung der ethnischen Säuberung in Gaza in die Erklärungen des Außenministeriums aufzunehmen. Er sagt, genau deshalb sei er entlassen worden. Dies ist sein erstes Interview mit einem persischsprachigen Medienunternehmen seit seiner Entlassung aus dem US-Außenministerium, in dem er über seine Erfahrungen in der vorherigen und der aktuellen Verwaltung sowie über die Geschehnisse spricht.

Ich bin Bamdad Kelbasi und spreche in einem „Special Dialogue“ mit diesem ehemaligen Mitarbeiter des Außenministeriums.

Shahid Qureshi, vielen Dank für die Gelegenheit, die Sie BBC Persian bieten. Bevor wir zum Kern der Sache kommen, könnten Sie ein wenig über sich selbst sprechen? Wo sind Sie geboren? Wo sind Sie aufgewachsen?

Shahid Qureshi:  Ja, ich wurde 1991 in Seattle geboren. Ich studierte Internationale Beziehungen an der University of Washington. Meine Eltern stammen aus der Stadt Saveh im Iran und kamen um die Zeit der Revolution nach Amerika. Nach meinem Bachelor-Abschluss ging ich nach Washington D.C. und machte meinen Master im selben Fach, Internationale Beziehungen.

Bahman Kalbasi: Wie sind Sie zum US-Außenministerium gekommen?

Shahid Qureshi:  Schon in jungen Jahren, und nach dem Einmarsch der USA in den Irak, wurde ich sensibel für die endlosen Kriege, in die die USA verwickelt waren. Ich hatte das Gefühl, dass das Bild des Irak, das sich in der amerikanischen öffentlichen Meinung vor der Invasion gebildet hatte, dazu beitrug, diese Operation zu rechtfertigen. Wenn wir zum Familienbesuch in den Iran reisten und nach Amerika zurückkehrten, beunruhigte mich die ähnliche negative Darstellung, die über den Iran geformt wurde, und dass sich das, was im Irak passiert war, auch für den Iran wiederholen könnte. Deshalb engagierte ich mich sehr in zivilgesellschaftlichen Organisationen, die sich für ein Ende der Kriege im Irak und in Afghanistan und die Verhinderung einer Wiederholung im Iran einsetzten. Gleichzeitig reizte mich die Arbeit im Außenministerium als Diplomat, sowohl um die Kräfte zu verstehen, die ein Land in den Krieg treiben, als auch um diplomatische Wege zur Beilegung von Streitigkeiten anstelle von Krieg zu finden. Ich bin sehr froh, dass ich eine Weile dort arbeiten konnte.

Bahman Kalbasi: Als Sie zum US-Außenministerium kamen, was genau waren Ihre Aufgaben in der Öffentlichkeitsarbeit? Was waren Ihre Pflichten?

BAHMAN KALBASIIn its statements, the US State Department is applying Israel’s positions Interview with Shahid Qureshi, fired for non-compliance

Bahman Kalbasi, BBC Persian, 17/9/2025

Bahman Kalbasi is the BBC Persian’s  correspondent at the United Nations in New York.

Translated by Tlaxcala

(Since Qureshi’s remarks in English were simultaneously translated into Farsi for broadcast, we have retranslated them into English from the Farsi version.)

 

Shahid Qureshi worked in the Bureau of Global Public Affairs of the US State Department and was recently dismissed from his job. Mr. Qureshi tells Bahman Kalbasi in a special interview program: Condolences to the families of Palestinian journalists killed by the Israeli army in Gaza and emphasizing USA’s opposition to ethnic cleansing in Gaza were positions that he intended to include in State Department statements according to the usual procedure, and this is why he was dismissed. In his first interview with a Persian-language media outlet after his dismissal from the US State Department, Mr. Qureshi talks about what happened and his experience working in different US administrations.

Bahman Kalbasi: In the months following Donald Trump’s return to the White House, pressure has increased on a number of activists and students opposed to Israel’s war in Gaza; from the administration’s efforts to deport some who were not U.S. citizens to firing others from their jobs. Shahid Qureshi worked in the public relations department of the U.S. State Department and was recently dismissed from his job. He had tried to include, based on the usual procedure, condolences to the families of Palestinian journalists killed by the Israeli military and opposition to ethnic cleansing in Gaza in the State Department’s statements. He says this is precisely why he was fired. This is his first interview with a Persian-language media outlet since his dismissal from the U.S. State Department, in which he talks about his experience in both the previous and current administrations, as well as what happened. I am Bahman Kalbasi , and I am speaking with this former U.S. State Department employee in a Special Dialogue.

 

Shahid Qureshi, thank you for the opportunity you’ve given BBC Persian. Before we get into the matter, could you talk a bit about yourself? Where were you born? Where did you grow up?

 

Shahid Qureshi: Yes, I was born in Seattle in 1991. For university, I studied International Relations at the University of Washington. My parents are from the city of Saveh in Iran and came to America around the time of the revolution. After getting my bachelor’s degree, I went to Washington D.C. and got my master’s degree in the same field, International Relations.

 

Bahman Kalbasi: How did you end up working for the U.S. State Department?

 

Shahid Qureshi: From a young age, and after the U.S. invasion of Iraq, I became sensitive to the endless wars the United States had become involved in. I felt that the image of Iraq formed in American public opinion before the invasion helped justify that operation. When we traveled to Iran to visit family and returned to America, seeing a similar negative image being formed about Iran worried me that what happened in Iraq could be repeated for Iran. 

That’s why I became very active in civil society organizations working to end the wars in Iraq and Afghanistan and prevent its repetition in Iran. At the same time, working at the State Department was appealing to me as a diplomat, both to understand the forces that lead a country to war and to help find diplomatic paths for resolving disputes instead of war. I am very happy I was able to work there for a while.

 

Bahman Kalbasi : When you joined the U.S. State Department, what exactly did you do in your role in public relations? What were your duties?

 

Trump's plan to end the war on Gazaخطة ترامب لإنهاء الحرب في غزةLe plan de Trump pour mettre fin à la guerre contre GazaEl plan de Trump para poner fin a la guerra contra Gaza

 

JAMIL CHADEDes artistes et des mouvements sociaux brésiliens demandent à Lula de protéger la flottille en route vers Gaza

Jamil Chade, UOL, à Genève, 28/09/2025
Traduit par Tlaxcala

Une large coalition d'artistes, de personnalités, d'universitaires, de politiciens et de mouvements sociaux a lancé dimanche un appel au gouvernement Lula pour qu'il garantisse la protection de la Global Sumud Flotilla (GSF), une initiative internationale qui vise à briser le blocus illégal de Gaza et à apporter une aide humanitaire aux Palestiniens.

Le groupe, composé de personnalités telles que Chico Buarque, Chico César, le rappeur GOG, Bela Gil, Mel Lisboa, Aline Borges, l'écrivain Milton Hatoum et le père Julio Lancelotti, demande également au gouvernement Lula d'adopter des sanctions contre Israël et de s'engager vers une rupture des relations diplomatiques.

Carol Proner, Vladimir Safatle, Paulo Sérgio Pinheiro, Luis Nassif, Luiza Erundina, Eduardo Suplicy et José Dirceu ont également signé la pétition.

Greta Thunberg porte un t-shirt en hommage à Marielle Franco dans la flottille d'aide à Gaza

La GSF rassemble environ 600 membres de 44 pays sur près de 50 bateaux, dont 15 Brésiliens.