معامله با جنگ

برگرفته از سازمان مراقب سیاست خارجی آلمان
https://www.german-foreign-policy.com/news/detail/8789/

10 دسامبر 2021

بفارسی از حمید بهشتی , تلاکسکالا

یکصد شمار از بزرگ ترین کنسرسیوم های اسلحه سازی جهان در سالِ بیماری جهانگیرِ 2020، علی رغم بحران اقتصادی رشد داشته اند. سه چهارم آنها آمریکایی یا اروپائی هستند.

 

برلین/ واشنگتن (گزارش اختصاصی) یکصد شمار از بزرگ ترین کنسرسیوم های اسلحه سازی جهان به رهبری سازندگان جنگ افزار غرب،  در سال 2020 علی رغم سقوط اقتصادی جهانی بر میزان فروش محصولات خویش افزوده و به رکورد جدیدی دست یافته اند. به گونه ای که انستیتوی تحقیقاتی سیپری در استکهلم گزارش می کند میزان فروش آنها 1,3 درصد افزایش یافته و بیش از نیم بیلیون رشد داشته است. در حالیکه اقتصاد جهانی با 3,1 درصد اُفت مواجه بوده است. کنسرسیوم های آمریکایی 54 درصد و کنسرسیوم های اروپایی منهای روسیه حدود 21 درصد کل فروشِ این صد کنسرسیوم پرفروش  را به خود اختصاص داده اند.

فقط شرکت های بزرگ غربی مجموعا سه ربع فروش جنگ افزار جهان را بخود اختصاص داده اند، چین با 13 درصد و روسیه با 5 درصد بسیار از آنان عقب تر هستند. رشد اخیر صنایع تسلیحاتی، در سال 2015 آغاز گشت و به فاصله کمی از بلندای درگیری بر سر اوکرائین، تشدید مبارزه قدرت در مقابل چین توسط دولت ترامپ آن را تقویت نمود. مدت هاست در میان این صد کنسرسیوم اسلحه سازی شرکت های آی تی نیز دیده می شوند. و در آینده احتمالا شرکت های اینترنتی مانند مایکروسافت یا گوگل نیز بدین مجموعه می پیوندند.

 رقابت و جنگ افزار

این صد کنسرسیوم بزرگ اسلحه سازی جهان توانسته اند بازار خویش را در سالِ بیماری همه گیر، علی رغم اُفتِ عمومی اقتصادی در جهان گسترش دهند. این را گزارش فعلی انستیوی تحقیقاتی سیپری SIPRI نشان می دهد. در حالی که در سال گذشته، اقتصاد گیتی 3,1 درصد تحلیل یافت مهم ترین کارخانجات اسلحه سازی توانسته اند 1,3 درصد به فروش خویش بیافزایند – به میزان 531 میلیارد دلار [1]. تقریبا به میزان بودجه سالانه لهستان (594 میلیارد دلار). بدین قرار این بخش اقتصاد به رشد خویش که در سال 2015 آغاز گشت بلافاصله پس از بلندای درگیری با روسیه بر سر اوکرائین در سال 2014 و کمی پیش از اینکه دولت ترامپ در سال 2017 به مبارزه قدرت علیه چین اقدام نمود ادامه داد. فزونی فروش تسلیحات در سال گذشته به ویژه بدین دلیل اهمیت دارد که حتا عواقب بیماری جهانگیر، از جمله کُندی تولید به خاطر نرسیدن اجزاء لازم که برای تولیدات صنایع اسلحه سازی نیز مصداق داشت بدان صدمه ای وارد نساخت. این نشان دهنده نقش محوری است که کشورهای جهان به خاطر اوج گیری رقابتشان برای جنگ افزار قائلند.

پیشقراولان در دوسوی اقیانوس اطلس

گزارش مستند سیپری نقش قدرت های غربی را در مسابقه تسلیحاتی نشان می دهد. از جمله با نشان دادن اینکه شمار 41 کنسرسیوم از 100 کنسرسیوم تسلیحاتی ردیف بالا، شرکت های آمریکایی هستند که جمعا 285 میلیارد دلار در این سال فروش داشته،  بیش از 54 درصد از فروش تمامی 100 کنسرسیوم ردیف اول و 1,9 درصد فزونی فروش نسبت به سال  2019 داشته اند . کنسرسیوم های تسلیحاتی اروپا منهای روسیه 109 میلیارد جنگ افزار فروخته اند که معادل 21 درصد فروش 100 کنسرسیوم ردیف بالاست. 5 کنسرسیوم تسلیحاتی چین با هم 66,8 میلیارد دلار فروش داشته اند(13 درصد). 9 کنسرسیوم روسی با هم 26,4 میلیارد دلار فروش داشته اند (5 درصد). فزونی شدید صدور تسلیحات جنگی متعلق به ژاپن و کره جنوبی است : فزونی فروش ژاپن در سال 2020 (2,7 درصد) و کره جنوبی (4,6 درصد) بوده است. این ها جملگی ناشی از تقابل شدید مبارزه قدرت با چین است. به همین ترتیب 3 کنسرسیوم تسلیحاتی هند – در فهرست 100 کنسرسیوم تسلیحاتی پرفروش – 1,2 درصد به فروش خویش در سال 2020 نسبت به سال قبل افزوده اند. در حالیکه اقتصاد هندوستان در کلّ، 8 درصد اُفت داشته است.

LUIS E. SABINI FERNÁNDEZEl doble discurso de las autoridades políticas y sanitarias

Uruguay: de la Lógica viva de Carlos Vaz Ferreira a la lógica avivada contemporánea

Luis E. Sabini Fernández, 13-12-2021

Las autoridades uruguayas, invocando una tradición de atención a la libertad, han proclamado, reiteradamente, que la inoculación en curso con el Covid 19 es voluntaria, optativa, a conciencia del ciudadano.

Impecable, salvo el detalle de llamar vacuna al actual suministro antiCovid, designación que en rigor apenas se podría aplicar a la vacuna de origen chino con virus atenuado. Las restantes inoculaciones están basadas en modificaciones génicas.

La realidad oficial, empero, establece permanentemente desmentidos a tan laudable tradición.

El gobierno acaba de dictaminar, autocráticamente y muy en contra de esa sobada tradición, que el aforo en el Teatro de Verano del Parque Rodó será del 100%, al modo tradicional, pero para vacunados. En un teatro al aire libre se pretende obligar a quien quiera participar del carnaval, a que esté previamente inoculado.

Cuando ni siquiera la OMS y su filántropo de cabecera Bill Gates, han establecido la obligatoriedad para estas presuntas vacunas. Más aun, la OMS ha reconocido que su dosificación tiene que ser exclusivamente voluntaria porque carece de los pasos necesarios para instaurar una vacuna con certezas médicas. Por eso los laboratorios suministran este preparado sin asumir responsabilidad legal.

El sitio-e <saludconlupaQ> que se presenta como “una dosis de periodismo de calidad” aclara: “las compañías farmacéuticas que desarrollaron las vacunas covid-19 no están obligadas a indemnizar a las personas que presenten algún efecto grave inducido por su producto.”

“[...] Lo que ha pasado en esta emergencia es que las farmacéuticas, especialmente Pfizer y Moderna, han exigido a los países la cláusula de indemnidad, una condición que exime de responsabilidad a las compañías farmacéuticas en caso de que haya efectos adversos de gravedad a causa de las vacunas.

“Esto sucede porque, a pesar de que los ensayos clínicos se hicieron con enorme rigurosidad para confirmar que las vacunas funcionan y son seguras, la urgencia de aplicarlas a la población antes de que murieran más personas ha impedido dejar pasar el tiempo necesario para evaluarlas a largo plazo y, con ello, identificar si hay algún evento adverso serio en una cantidad significativa de personas.

“Entonces hay un riesgo compartido.” [sic] [Fuente]

¿Cuáles son, entonces, los fundamentos científicos, racionales, de la inoculación forzosa? La urgencia invocada por los suministradores de inoculaciones; las instituciones médicas parecen haber abandonado la apelación a otros medicamentos o terapias. Los gobiernos acatan. Y caen en el doble discurso.

El uso de barbijos, por ejemplo, está dictaminado para espacios cerrados. Por la calle, en nuestro país, no hay obligación de usarlos. Veámoslo más de cerca. Cuando los comensales en un restaurante ingieren sus comidas, lógicamente lo hacen sin barbijo (todavía no se inventaron barbijos con aberturas especiales para ingerir). Pero quien está en la mesa puede estar sin barbijo antes o después de la comida. Los virus, por lo visto, no actúan cuando se conversa, esperando la comida o en sobremesa.

Lo mismo pasa en la peluquería. El peluquero también te pide que te saques el barbijo. ¿Habrá que suponer que el Covid 19 tampoco actúa entre pilosidades?

¿O el uso del barbijo constituye una puesta en escena que a la vez no resulte demasiado incómoda? Hacer como sí. Siguiendo la máxima de Julio César, de que no solo hay que ser sino parecer (que, a la larga, todo versa en parecer).

¿Será entonces que las restricciones procuran no incordiar? Si así fuera, ¿cuál es la seriedad de la prevención? Una seriedad, una restricción que se adapta a las comodidades revela que se trata más de un rito que de una necesidad profiláctica.

Volvamos a la resolución del P. Ejecutivo.

PEPE ESCOBAR“Reconquista”: Em 2022, um argelino islamofóbico quer ‘limpar’ a França do ‘perigo muçulmano’

Pepe Escobar, The Cradle, 9/12/2021

Traduzido pelo Coletivo de Tradutores Vila Mandinga

“— Re quê?, indagou Bianchon.
— Re-toque.
— Re-trato.
— Re-talho.
— Re-tranca.
— Re-truque.
— Re-treta.
— Re-tinto.
— Re-torama.

Essas oito respostas partiram de todos os lados da sala com a rapidez de uma fuzilaria e se tornaram ainda mais engraçadas porque o pai Goriot olhava para os convivas com expressão aparvalhada, como alguém que procura entender uma língua estrangeira.”

Pai Goriot, Balzac, 1835, tradução e notas de Paulo Rónai, aqui, pág. 71*

 

 

Francês islamofóbico e candidato à presidência, Eric Zemmour magnetiza a extrema direita com suas polêmicas racistas. Nome de família judeu berbere da Argélia, Zemmour significa azeitona em berbere e “buzina” em árabe. Foto: The Cradle

Em agudo contraste com o ambiente político moroso por toda a Europa, a eleição na França – contra todas as probabilidades – promete agora se tornar uma das disputas mais interessantes que teremos em 2022.
Justo quando todos, da Normandia à Côte d’Azur pareciam já conformados a sofrer um segundo surto de macronismo, Eric Zemmour, polemista convertido em político, aparece com uma reviravolta no enredo.
E precisou menos de uma semana. Na 2ª-feira, 29 de novembro, Zemmour anunciou oficialmente  que concorrerá às eleições. Chegou com cenário completo à De Gaulle, lendo discurso ao som de Beethoven, frente a um microfone antiquado e cercado por livros.
Ali Zemmour anunciou o nome de seu novo partido político: ‘Reconquista’ – inspirado na batalha de sete séculos que os cristãos tiveram de enfrentar para expulsar os mouros da Ibéria, o que afinal conseguiram em 1492.
Para Zemmour e seus ávidos acólitos, trata-se simplesmente de reconquistar a França, arrancando-a outra vez das mãos do inimigo muçulmano.
Depois, no domingo, 5 de dezembro, realizou seu primeiro comício de candidato diante de mais de dez mil pessoas. Nenhum político francês hoje consegue arrastar semelhante multidão.

Faire entrer Mario Vargas Llosa à l’Académie française est une erreur

 Un collectif de professeurs et de chercheurs universitaires, Libération, 8/12/2021

Élu le 25 novembre, l’écrivain et prix Nobel de littérature 2010 apporte son soutien au candidat d’extrême droite de la présidentielle chilienne du 19 décembre. Un engagement qui n’est pas sans précédent.

Nous avons appris, avec stupéfaction le 25 novembre, l’élection de Mario Vargas Llosa à l’Académie française. Nous en ignorons les motifs. Peut-être l’Académie a-t-elle considéré que l’écrivain péruvien incarnait l’idéal de l’écrivain engagé issu des Lumières. Mais cette élection pose de graves problèmes éthiques. Le récent soutien de Mario Vargas Llosa à José Antonio Kast, candidat d’extrême droite, nostalgique défenseur de la dictature militaire de Pinochet, à l’élection présidentielle du Chili le 19 décembre prochain, n’est en effet qu’un des derniers avatars d’une attitude qui légitime depuis des décennies des dirigeants responsables d’assassinats et de violations des droits humains. En voici quelques exemples.

MVLL et Iván Duque en septembre dernier à Madrid. Le Nobel a déclaré :« Je souhaite au président Duque beaucoup de succès et surtout qu'il fasse attention, car il y a des gens en Amérique latine qui sont très intéressés à détruire ce que la Colombie, sous la direction du président, a fait. Je suis sûr que c'est la voie à suivre, la voie de la prospérité, de la légalité et de la liberté ».[Note de Tlaxcala]

Mario Vargas Llosa a apporté un soutien enthousiaste au président colombien

L’écrivain a apporté un soutien enthousiaste au président colombien Iván Duque élu en 2018 et qui a mis fin aux accords de paix signés en 2016 entre le gouvernement et les Forces armées révolutionnaires de Colombie (Farc), après un conflit meurtrier de plusieurs décennies. Depuis, les assassinats d’anciens guérilleros, de syndicalistes, de leaders indigènes et de défenseurs de l’environnement sont devenus presque quotidiens. Mario Vargas Llosa écrivait pourtant le 21 février 2021 : « Depuis que je l’ai connu, j’ai toujours su que le président de la Colombie Iván Duque serait un exemple pour le reste de l’Amérique Latine. »  En avril dernier, la police colombienne tirait à bout portant sur la population civile qui manifestait contre les mesures d’extrême libéralisation de l’économie, causant plus de  70 morts. En Septembre, Mario Vargas Llosa félcitait encore Iván Duque à Madrid et déclarait que la Colombie « fait les choses bien en matière de légalité et de liberté ».

Pour lire la suite choisir le format
pdf
jpg
docx